Analyse: Winnaars en verliezers van de GP van Stiermarken

Winnaars:

Ere wie ere toekomt. Jenson Button voorspelde het al na afloop van de eerste krachtmeting in Spielberg: "Lewis heeft een slordig weekend gehad. Maar ik ken hem nog van mijn tijd als teamgenoot en zeg je alvast: hij slaat volgende week keihard terug." Er bleek geen woord aan gelogen: Lewis Hamilton was in het tweede weekend simpelweg ongenaakbaar. Oké op vrijdag worstelde hij nog met zijn bolide, maar hij stond er toen het om de knikkers ging. Zoals het een kampioen betaamt. Om te beginnen op zaterdag. In zeer verraderlijke omstandigheden zette hij zijn reputatie als 'Regenmeister' nog wat extra kracht bij. Verstappen maakte een foutje in Q3, maar los daarvan sprak het verschil boekdelen: 1.2 seconden voorsprong voor Hamilton, een lichtjaar in de Formule 1. Op zondag kregen we nog weer een staaltje 'vintage Hamilton' te zien. Met een superieure auto wegrijden en alle rivalen pas aan de finish weer terugzien. Voor wie er nog aan twijfelde: Hamilton is ook post-corona nog steeds van de buitencategorie. Het record van meeste F1-zeges (91 stuks van Michael Schumacher) komt dit jaar al in zicht.

Het tweede stekje bij de winnaars gaat naar Sergio Perez. Hij staat niet als 'best of the rest' in de boeken, maar dat komt puur door een ongelukkig moment met Alexander Albon. Los daarvan heeft Perez op zondag een imponerende wedstrijd gereden. Dat was nodig ook, want in de zaterdagse regen was de bolide van Racing Point niet vooruit te branden. Zo goed als de 'roze Mercedes' in het droge gaat, zo pover was het met de hemelsluizen wagenwijd open. Dat Lance Stroll Q2 wel wist te halen en de hoger aangeschreven Perez niet, zegt ook wel iets over het matige optreden van de Mexicaan op zaterdag. Maar een dag later maakte hij alles eigenhandig goed. Perez bleef uit alle mêlee en toonde de imponerende racepace van de RP20. Geholpen door de krachtige Mercedes-motor sneed hij als een warm mes door de boter. Die opmars had hem zelfs de vierde stek kunnen opleveren, ware het niet dat contact met Albon anders besloot. Desondanks kan 'driver of the day' Perez buitengewoon tevreden terugkijken op een fraaie inhaalrace en Oostenrijk dus met opgeheven hoofd verlaten.

Onder normale omstandigheden was het laatste plekje naar Lando Norris gegaan. De jonge Brit zat zondag onder de pijnstillers, maar weerde zich weer kranig op de Red Bull Ring. Het is een pluim waard. Dat geldt echter ook voor het werk van FIA-wedstrijdleider Michael Masi en zijn team. Zij hebben één van de mooiste kwalificaties in jaren mogelijk gemaakt. Want waar de zondagse race niet bijzonder enerverend was, was de kwalificatie dat des te meer. Natuurlijk maakte de regen het verschil, maar de rol van Masi is niet te onderschatten. Men heeft alles goed gedaan en zodoende een spektakelstuk gefaciliteerd. Te beginnen met de communicatie. Waar de wedstrijdleiding voorheen vaak koos voor 'de NS-aanpak' (steeds tien à twintig minuten vertraging aankondigen en dat ongeveer keer tien achter elkaar) pakte Masi het beter aan. Op vrijdag werden alle teams al geïnformeerd over drie scenario's voor de startopstelling en op zaterdag stelde hij Q1 meteen 'tot nader bericht' uit, om vervolgens alle tijd te nemen. Waar men onder Charlie Whiting de laatste jaren iets conservatiever werd en geneigd was om dergelijke sessies uit te stellen, durfde Masi het na veertig minuten alsnog aan. Het is een fantastisch besluit gebleken. De kwalificatie die volgde, was namelijk veilig genoeg voor coureurs en bovenal een lust voor het oog voor alle F1-liefhebbers. Hulde.

 

Verliezers:

Eigenlijk zouden we Ferrari driemaal bij de verliezers kunnen zetten. De Scuderia beleefde weer eens een rampweekend. Na de lastige ouverture van vorige week - wel P2 voor Charles Leclerc - brak er lichte paniek uit in Maranello. De onderliggende problemen waren namelijk aanzienlijk en niet te negeren. Daardoor besloot men in allerijl enkele upgrades naar Oostenrijk te brengen en die vervroegd te introduceren. Het zou soelaas moeten bieden, maar dat is nog niet gebleken. Het gevoel in de auto mag dan beter zijn, de resultaten nog niet. Op vrijdag zag het er niet overtuigend uit, al zei dat nog niet alles. De uitslag van zaterdag wel, het gaf aan dat de Scuderia het lek nog lang niet boven heeft. Weer sneuvelde er een steigerend paard in Q2, de SF1000 blijft een lastig te hanteren hok. Over de race kunnen we verder kort zijn, dat was Ferrari's race immers ook. Na drie bochten was het al gedaan met de pret dankzij een kamikaze-actie van Leclerc. "Ik heb het team in de steek gelaten", concludeerde hij na afloop. Dat klopt als een bus, maar eigenlijk heeft Ferrari de tifosi in de steek gelaten. Het geduld van fans wordt namelijk danig op de proef gesteld en dat zal ook nog even zo blijven. De problemen zijn echt immens, die eerste wereldtitel sinds 2008 is misschien wel verder weg dan ooit.

De tweede verliezer luistert naar de naam Alexander Albon. Ja de Britse Thai werd vierde en ja dat is waarschijnlijk het hoogst haalbare voor nu, maar het gaat vooral om de manier waarop. Helmut Marko wil potentie zien bij coureurs: de pure snelheid om vooraan mee te doen en een stijgende lijn. Beide aspecten waren deze week niet zichtbaar bij Albon. Waar hij vorige week nog werd geholpen door een tactische zet en voor de overwinning kon vechten, hobbelde hij ditmaal het hele weekend achter de feiten aan. Op zaterdag maakte hij naar eigen zeggen 'een persoonlijke fout' die hem en daarmee Red Bull de derde startplek kostte. Over de zondag valt maar één ding te zeggen: Albon was te langzaam. Mede daardoor miste Red Bull een tactische troefkaart richting Mercedes - waarover later meer op Motorsport.com - en haalde men Max Verstappen eerder binnen. Dat diezelfde Verstappen uiteindelijk een extra stop maakte en nog steeds elf seconden voor Albon finishte, is veelzeggend. De Thai doet het nog altijd beter dan Pierre Gasly vorig jaar, maar overeind blijft dat het gat afgelopen weekend veel te groot was. De genoemde Fransman vond vorig jaar trouwens zijn Waterloo op de Hungaroring, aan Albon de schone taak om zich aankomend weekend op diezelfde plek te revancheren.

Achter de topteams had Renault een uitgelezen kans om goede zaken te doen. Met de Racing Points naar achteren geslagen, de Ferrari's al vroeg uitgeschakeld en een niet topfitte Norris achter het stuur had het Franse merk een slag kunnen slaan in het constructeurskampioenschap. Met de vijfde en achtste startplekken zag het er ook best goed uit. Maar de zondagse praktijk bleek weerbarstiger. Geen topdag en dus geen waardevolle punten. Sterker nog: met slechts vier puntjes heeft men weer terrein verloren ten opzichte van directe rivalen als Racing Point en McLaren. Daniel Ricciardo reed een kleurloze wedstrijd op weg naar P8 en kon in de slotfase, in tegenstelling tot de doortastendere Norris, niet profiteren van alle hectiek. Esteban Ocon leek het voornaamste ijzer in het vuur te worden, maar hij haalde de eindstreep helemaal niet. Andermaal technisch malheur voor Renault, andermaal kostbaar puntverlies. Dat men voor het tweede weekend op rij werd getroffen door exact hetzelfde mankement (kapotte radiator) maakt het nog iets pijnlijker. Eens zien of dat euvel 'al' is verholpen als Fernando Alonso de troepen komt versterken.