Analyse: Winnaars en verliezers Formule 1 Grand Prix van Imola

Winnaars:

Terugslaan op de best denkbare manier. Dat is wat Max Verstappen en Red Bull Racing afgelopen weekend hebben gedaan. Twee uitvalbeurten en balansproblemen hadden Verstappen op achterstand gezet, waardoor hij in Australië grapte: "De titelkansen? Daar hebben we 45 races voor nodig." Doordat het gat in Imola bijna is gehalveerd, hoeft dat niet zo te zijn. Verstappen doet weer volop mee en Red Bull bij de constructeurs eveneens. Het team nam risico door tijdens een sprintweekend - met slechts één training voor parc fermé - upgrades te introduceren, maar dat is in klinkende munt uitbetaald. De lichtere auto werkte perfect in Imola en dat de balans meteen goed was, bleek minstens zo belangrijk. Het gaf Verstappen en Sergio Perez goed wapentuig. Eerstgenoemde heeft op een beroerde start zaterdagmiddag na geen stap verkeerd gezet. Het heeft hem een primeur opgeleverd: als eerste F1-coureur zowel de sprint- als hoofdrace winnen. Belangrijker is nog dat het geloof weer terug is bij Red Bull. Wat één weekend al niet kan doen...

In de persconferentie had Verstappen een mooi onderonsje met Lando Norris. Gevraagd hoe McLaren ineens zo'n stap kon zetten, stelde Norris zich ietwat bescheiden op, maar brak Verstappen in: "Het is de coureur. Als het goed gaat, moet je altijd zeggen dat het door de coureur komt." De waarheid zal ergens in het midden liggen, maar feit is dat beide partijen lof verdienen. McLaren heeft zich goed herpakt na Bahrein, waardoor teamleden nu hopen dat Bahrein een eenmalige sof was. In Imola maakte het team in listige omstandigheden een prima indruk en dat gold met name voor Norris. De jonge Brit kan goed uit de voeten als het lastig wordt, denk ook maar aan de kwalificatie in Spa vorig jaar. Daar crashte hij snoeihard in Q3, maar was hij voordien één van de voornaamste gegadigden voor pole. Norris zegt zelf goed uit de verf te komen als de omstandigheden lastiger worden en heeft dat in Imola wederom bewezen. Zonder problemen bij Ferrari was hij waarschijnlijk als vijfde geëindigd, maar goed, je moet er wel zijn om te kunnen profiteren.

Dat laatste geldt ook voor Valtteri Bottas en Aston Martin. Bottas zal veelvuldig hebben gedacht dat die noodgedwongen overstap naar Alfa Romeo nog niet zo beroerd heeft uitgepakt. Ook in Imola zat hij voor zijn voormalig teammaat Lewis Hamilton. Aston Martin is met een dubbele puntenfinish eindelijk van de hatelijke nul af, al gaat de voorkeur hier uit naar Yuki Tsunoda. De Japanner wordt veelvuldig overschaduwd door Pierre Gasly, maar stond uitgerekend bij de thuisrace van het team op. Op vijftien kilometer van Faenza zat teambaas Franz Tost zich een groot deel van het weekend op te vreten. Toen zaterdagochtend in de persconferentie werd opgemerkt dat de kwalificatie teleurstellend was verlopen, reageerde hij gevat: "Teleurstellend? Zeg maar gerust desastreus!" Op zondag wist Tsunoda de meubelen te redden door uit de mêlee te blijven en naar P7 te rijden. Het verdient een compliment dat juist één van de meest druistige coureurs van vorig jaar - denk ook maar aan Imola 2021 - nu zijn hoofd koel heeft gehouden in verraderlijke condities.

Verliezers

De tifosi waren op de afspraak, de heuvels op het Autodromo kleurden rood, het Fratelli d'Italia werd hartstochtelijk meegezongen en op de bovenstaande vliegshow was ook weinig aan te merken. Alles en iedereen leek klaar voor een Ferrari-feestje in Imola. Net als op zaterdag toeslaan bij de start was het devies en daarna standhouden. Het liep allemaal anders. Zowel Charles Leclerc als Carlos Sainz kende een beroerde start, waarna de schouders van laatstgenoemde coureur al snel naar beneden zakten. Met een nieuw contract op zak had dit het mooiste weekend uit zijn carrière moeten worden, maar niets daarvan. Sainz werd uit de wedstrijd getikt door Daniel Ricciardo en daarna belandde de Scuderia van de regen in de drup. Leclerc kreeg eerder dan Red Bull last van graining en leek genoegen te moeten nemen met P3. Dat wilde hij echter niet. De Monegask nam naar eigen zeggen te veel risico en kreeg het deksel op de neus. Een aanvaring met de baanafzetting en een extra stop zouden hem terugwerpen tot P6. Het leidde ertoe dat de tifosi de uitgang rap konden vinden, terwijl het juist nog lang gezellig had moeten blijven in Imola... Revanche in Monza dan maar.

Nog groter was de deceptie voor Lewis Hamilton. Mercedes kwam vrijdag vol goede moed met upgrades voor de dag en dacht omlaag te kunnen met de rijhoogte. Niets bleek minder waar. De W13 stuiterde weer in extreme mate. Er zat weinig anders op dan de rijhoogte verhogen en op de blaren zitten. Althans: dat was voor Hamilton het geval. George Russell wist er nog het beste van te maken en met P4 zelfs een prima resultaat uit de brand te slepen. Het toont ook aan dat Toto Wolff na afloop slechts de halve waarheid vertelde over de boordradio. "Sorry Lewis, ik weet dat deze auto onbestuurbaar was. Jij verdient beter dan dit." Alhoewel Mercedes vaker verschillende dingen met beide auto's probeert en er dus verschil in kan zitten, kunnen volgers zich niet aan de indruk onttrekken dat Russell beduidend beter met de huidige situatie omgaat dan de zevenvoudig wereldkampioen. Het kan ermee te maken hebben dat Hamilton in de voorbije jaren superieure auto's gewend is geweest en Russell in F1 niet anders kent dan optimaliseren met een beroerd hok. Hoe dan ook: Hamilton maakt momenteel ab-so-luut niet de beste fase van zijn carrière mee.

De laatste verliezer luistert naar de naam Mick Schumacher. In het mediacentrum te Bahrein ging het volgende gedachte-experiment al rond toen Kevin Magnussen imponeerde: wat als Nikita Mazepin in die auto had gezeten? Dan was Schumacher waarschijnlijk de meest vooruitgeschoven pion geweest en had de Rus er doodleuk achter gestaan. De algemene perceptie was dan: Haas heeft een stapje gemaakt ten opzichte van 2021, leuk, maar het is nog geen vetpot. Nu er een fatsoenlijke coureur in zit, blijkt die met de 2022-auto punten te kunnen scoren. Neveneffect is dat Schumacher om de oren wordt gereden. Mick droomt ervan om in de voetsporen van zijn vader te treden en ooit bij het grote Ferrari in te stappen, maar op deze manier moet hij er eerder op lijfsbehoud bij Haas hopen. Natuurlijk: de Duitser verdient nog (veel) meer tijd, maar delft momenteel wel steeds het onderspit. In zijn tweede F3- en F2-seizoen toonde hij bijzonder veel progressie, maar in de koningsklasse is een vergelijkbaar patroon absoluut nog niet te zien.