Analyse: McLaren op een kruispunt

Het rommelde al enkele jaren bij McLaren toen Eric Boullier begin 2014 in Woking werd aangetrokken als racing director. De aanstelling van de Fransman, overgekomen van Lotus-Renault, was een ingreep van boegbeeld Ron Dennis, die na enkele jaren op de achtergrond teambaas en CEO Martin Whitmarsh buitenspel had gezet. 

Het was ook het laatste jaar van de klantendeal met Mercedes, die door Dennis werd ingeruild voor een fabrieksprogramma met Honda. De visie van de koppige Dennis was dat McLaren nooit nog wereldkampioen zou kunnen worden zonder een fabrieksdeal met een motorconstructeur. 

De keuze voor Honda draaide uit op een ramp. De twee kampen in Woking en het Japanse Sakura leken nooit helemaal op dezelfde golflengte te zitten. Zo moest Honda al doende leren en de hyperingewikkelde V6-hybrides ontwikkelen volgens het keurslijf van McLaren. Dat legde Honda strakke dimensies op voor de integratie in het chassis, het zogeheten size zero concept. Maat nul stond lang voor nul resultaat. Het was het begin van drie lange jaren als McLaren-Honda, waarin de reputatie van zowel McLaren als Honda door het slijk werd gehaald door tegenvallende prestaties en een gebrek aan betrouwbaarheid.

De dramatische resultaten en koppige houding van Dennis joegen veel sponsors weg, wat de man die al sinds 1980 synoniem staat met McLaren de kop kostte. Hij werd eind 2016 door mede-aandeelhouders Mumtalakat - een investeringsmaatschappij van de staat van Bahrein - en Mansour Ojjeh weggestuurd als CEO.

Ron Dennis en Eric Boullier, McLaren

Foto: McLaren

Marketingguru Zak Brown moest Dennis als CEO vervangen. De Amerikaan bracht zijn flair mee naar het team, maar ook hij moest lijdzaam toezien hoe McLaren steeds verder afgleed. Halfweg 2017 werd besloten om de samenwerking met Honda op te zeggen, iets wat het team tientallen miljoenen aan sponsoring en gratis motoren kostte. Met de krachtbron van Renault zou McLaren eindelijk kunnen laten zien dat het nog steeds in staat was om een van de beste wagens van de grid te bouwen en zette het de aanval in op Red Bull, dat met dezelfde motor races kon winnen. 

Dat het ook dit seizoen met identieke motoren als Red Bull om de oren wordt gereden, is als een nog grotere klap aangekomen dan de malaise met Honda. Het gebruik van Renault-paarden bracht aan het licht dat niet enkel Honda, maar ook McLaren zelf ver achter de concurrentie aanholt. In de Grands Prix van Canada, Frankrijk en Oostenrijk was enkel Williams, ook een vergane glorie, met beide wagens trager in de kwalificatie dan McLaren.

Verschil in visie

Wanneer het slecht gaat bij een organisatie, gaan de rioolputjes open. Doorheen dit seizoen staken steeds meer geruchten de kop op over interne strubbelingen bij het personeel en een verschil in visie tussen Zak Brown en Eric Boullier. Brown zorgde voor een Indy 500-zitje in 2017 voor sterrijder Fernando Alonso en flirtte met een permanent IndyCar-avontuur en zelfs een Le Mans-programma, terwijl Boullier liever orde op zaken wilde stellen in het Formule 1-team zonder aan de verschillende aanhouders en directeuren toestemming te moeten vragen.

Het zogeheten Freddo-gate, waarbij ontevreden personeelsleden van McLaren in de Britse rioolpers gingen klagen over hun behandeling door het management, lijkt de druppel te zijn geweest. Dat Boullier niet in de zomerpauze, maar enkele dagen voor de thuisrace van het team in Silverstone tijdens een drukke triple header het schip verlaat, wijst erop dat voor de Fransman de maat vol was.

Met het driemanschap Andrea Stella (een Alonso-man die de leiding krijgt over het raceteam op het circuit), Simon Roberts (de COO die de productie, engineering en logistiek in handen neemt), en sportief directeur Gil de Ferran, moet Brown nu de bakens gaan verzetten. Met die zet, waarvoor Brown Fernando Alonso consulteerde, hoopt hij zijn tweevoudige wereldkampioen te overhalen om minstens nog een jaar langer bij het team te blijven. Het is afwachten of het vertrek van Eric Boullier gevolgen heeft voor Stoffel Vandoorne, die door Boullier erg hoog werd ingeschat. 

Stoffel Vandoorne en Fernando Alonso, McLaren

Foto: Steven Tee / LAT Images

Kansen in 2021

Het trotse McLaren, dat al sinds 2008 wacht op een nieuwe wereldtitel bij de rijders en al twintig jaar geen wereldkampioen meer werd bij de constructeurs, moet oppassen dat het niet dezelfde weg als het team van Frank Williams opgaat. Williams behaalde in 1997 de laatste wereldtitel en gleed sindsdien steeds verder af naar de achterhoede, op een korte heropleving met BMW-power na.

Er liggen echter ook kansen voor Brown en McLaren. De constructeurs onderhandelen momenteel over ingrijpende nieuwe reglementen voor 2021 om kosten te besparen, het prijzengeld te herverdelen en nieuwe motorconstructeurs aan te trekken. Als Ron Dennis gelijk had en McLaren enkel als fabrieksteam weer successen kan behalen, dan is het aan marketeer Brown om ervoor te zorgen dat een hernieuwd McLaren in 2021 in zee kan gaan met een nieuwe constructeur. 

Wie weet doet het dan met Stoffel Vandoorne en Lando Norris wel mee voor de prijzen.