Analyse: Had ook Verstappen een tweede pitstop moeten maken?

Max Verstappen pakte op zaterdagmiddag zijn eerste pole-positie in de Formule 1 en zette dat bij de start van de race om in de leidende positie. Rivaal Lewis Hamilton was nimmer ver weg en zette net over de helft van de race de aanval in, maar die werd door Verstappen zorgvuldig afgeslagen. Het werd pas echt interessant toen de WK-leider in ronde 49 een pitstop maakte en zijn harde Pirelli’s inwisselde voor de medium compound. In 21 ronden tijd moest Hamilton een achterstand van 19,2 seconden goed zien te maken. Met nog een handvol ronden te gaan was het gat gedicht en kon de Brit zonder al te veel moeite de leiding veroveren. De banden van Verstappen waren immers al behoorlijk versleten. 

"Een tweede pitstop had voor mij geen zin, want dan was ik achter Hamilton beland en was de race sowieso verloren. Mijn enige optie was dus om buiten te blijven. Op een gegeven moment begonnen mijn banden er echt aan te gaan. Het was bijna onmogelijk om [per ronde] binnen een seconde van Lewis' tempo op mediums te blijven", reageerde Verstappen op de persconferentie. Maar was een tweede pitstop echt geen optie?

Technisch expert Gary Anderson, jarenlang actief geweest in topfuncties bij diverse Formule 1-teams, legt Motorsport.com uit op welk moment het echt fout ging voor Verstappen: “Toen Hamilton met 11 ronden te gaan plotseling anderhalf tot twee seconden per ronde sneller was, was het al min of meer gespeeld. Op dat moment schreeuwde ik voor de televisie dat Red Bull Verstappen naar binnen moest halen en nieuwe softs moest monteren. Ja, dan was hij teruggevallen tot de tweede plaats met zo’n tien seconden achterstand op Hamilton maar hij had misschien net voldoende uit de banden kunnen halen om in de laatste paar ronden de strijd aan te gaan met Hamilton. In plaats daarvan keek het team toe hoe de voorsprong verdampte en de rijder, zoals Christian Horner het omschreef, een ‘sitting duck’ werd. Vervolgens stopte Verstappen en pakte de snelste ronde met 1,4 seconden.”

De opmars van Hamilton:

De snelste raceronde van Hamilton op de gele band was 1.18.528, neergezet in ronde 60. Verstappen liet in de slotfase de zachtste compound onder zijn RB15 zetten en kwam daarmee direct tot een 1.17.103. Theoretisch gezien zou dat voldoende zijn om in tien ronden tijd in elk geval het gat naar Hamilton te dichten. Dan treedt een oude Formule 1-wet in werking: Erbij is één, er voorbij is twee. Maar het had de kansen op de zege in elk geval in leven gehouden.

Volgens de technisch expert keek Red Bull Racing te weinig naar de rondetijden van anderen: “Sebastian Vettel was het referentiekader waar Red Bull naar had moeten kijken. Hij reed een zeer lange eerste stint op mediums, stopte in ronde 40 en liet de zachte band monteren." Op het moment dat de Duitser terugkeerde op de baan was het verschil met de Monegask 20,1 seconden. "Het snelheidsverschil ten opzichte van Ferrari-teamgenoot Leclerc, die op de harde band reed, was voldoende om hem bij te halen en vermoedelijk in te halen voor de laatste plaats op het podium. In ronde 59 [toen de achterstand op Leclerc nog maar 7,7 seconden was, red.] hadden de zachte banden van Vettel er al 19 ronden op zitten. Hij bewees dat er weinig risico genomen werd met die strategie om lang door te rijden op die banden maar nee: Red Bull liet Verstappen spartelen totdat het te laat was.”

Achteraf is het makkelijk praten en de tweede plaats is ook een schitterend resultaat, maar had er met iets meer van het gebruikelijke Red Bull-bravoure niet toch iets meer ingezeten? In dit soort gevallen blijkt direct het verschil tussen de jager en de prooi: als leider is het altijd moeilijker om dergelijke keuzes te maken.

Het spel dat Mercedes speelt met haar F1-rivalen