Analyse: Kvyat/Verstappen switch gaat niet enkel over Russische GP

Toen goed geïnformeerde bronnen op woensdag de bom dropten dat Red Bull naar aanleiding van Kvyats nachtmerrie op Sochi van stoel met Verstappen zou wisselen, was het moeilijk te geloven dat zo’n draconische zet het groene licht kreeg.

Tegen de tijd Red Bull het nieuws op donderdagochtend had bevestigd, hadden veel fans en leidinggevende Formule 1-personen zich al afgevraagd waarom een rijder, die pasgeleden nog op het podium stond, vervangen moest worden.

Jenson Button tweette naar 2,5 miljoen volgers: “Serieus? Eén slechte race en Kvyat moet het veld ruimen. Zijn ze de podiumplaats uit de vorige wedstrijd al vergeten? #slechtgeheugen”

Maar hoewel het terecht is dat Button vindt dat de actie gezien de resultaten nogal hard aankomt, is het de realiteit dat de beslissing van Red Bull-adviseur Helmut Marko om de knoop door te hakken niet alleen vanwege een knotsgekke namiddag op Sochi was.

Bewijzen

Toen Kvyat bij Red Bull werd gepromoveerd om daar plaats te nemen voor de start van het 2015-seizoen, was het team dat eigenlijk geforceerd te doen omdat Sebastian Vettel plots vertrok. Ondanks een moeilijk seizoen met Renault en de frustratie rond de betrouwbaarheidsproblemen, probeerde hij het beste van de situatie te maken en bewees dat hij meer dan recht had op zijn plek voor dit seizoen.

Maar door wat grote beloften Max Verstappen en Carlos Sainz Jr. in hun eerste seizoen hadden laten zien, was het duidelijk dat Kvyat meer van zich moest laten spreken in 2016 om niet te veel te hoeven vrezen voor zijn stoeltje voor volgend jaar.

Zoals Marko voorafgaand aan het seizoen in een interview met de officiële F1-website waarschuwde over de rijders: “Laat het duidelijk zijn: wie niet levert, vertrekt.”

Problemen

2016 begon voor Kvyat niet helemaal zoals hij wilde. In Australië werd hij in Q1 geëlimineerd toen hij vast zat achter verkeer en niet genoeg tijd had om een goede ronde te rijden. In de race bleef hij op de startopstelling staan met elektronische problemen. Hierdoor verloor hij veel kilometers.

In Bahrein ging het ook mis toen hij op zaterdag niet optimaal gebruik kon maken van de banden en hij in Q2 bleef steken. Hij gaf eerlijk toe dat hij het even niet meer wist. “Het is nog nooit zo… zo raar geweest in mijn carrière, eerlijk gezegd”, zei hij. “Heel het weekend waren we blij met de auto en dan komt kwalificatie en zijn we plotseling nergens meer. Daar schaam ik me eerlijk gezegd een beetje voor.”

Kvyat sloeg terug tijdens de race en eindigde in de punten. Hierdoor groeide het vertrouwen al was het duidelijk dat hij meer goede resultaten nodig had om druk van zijn schouders af te halen.

Het succes kwam in China. Een goed uitgevoerde inhaalactie op Sebastian Vettel in de eerste bocht hiep hem naar een podiumfinish en velen dachten dat hij opnieuw op zijn best was. Maar het resultaat toonde niet aan hoeveel beter Ricciardo het had gedaan nadat hij herstelde van een lekke band vroeg in de race, wat hem de koppositie had gekost.

Nadat hij terug was gezakt (hoewel de komst van de safety car de schade redelijk beperkt hield), vocht Ricciardo zich terug naar de vierde plaats en eindigde op minder dan zeven seconden achter zijn teamgenoot.

Dus toen het aankwam tot een analyse en met de Russische GP in aantocht, de podiumfinish in China was eigenlijk niet een game-changer om te laten zien op hoeveel recht hij had op het zitje.

En kijkend naar de vorm in de kwalificatie toont aan dat het gat tussen Ricciardo en Kvyat is gegroeid. De gemiddelde verschillen dit jaar (in relevante sessies waaraan zij deelnamen) zijn: 1,061 (Q1), 1,119 (Q2), 0,482 (Q3), 0,0334 (Q3). Dat komt uit op 0,739s gemiddeld.

Ter vergelijking, vorig jaar (gebaseerd op tijden exclusief Italië waar Ricciardo binnenbleef vanwege een penalty en in Japan toen Kvyat crashte) was de score: 11-6 voor Ricciardo met een gemiddeld onderling verschil van 0,216 seconde in het voordeel van de Australiër.

Verstappen-effect

Maar ongeacht wat Kvyat aan het doen was, kreeg Red Bull extra druk van Verstappen die met een indrukwekkende opmars bezig is. Het talent van de Nederlander was duidelijk sinds het moment hij in een raceauto stapte en ondanks dat er grote leermomenten waren (Monaco 2015, Australië 2016), twijfelde niemand eraan dat Verstappen zou pushen voor het zitje in 2017.

Sinds Verstappen in de Formule 1 arriveerde werd gesuggereerd dat zijn contractuele situatie heel duidelijk was: het derde jaar van zijn driejarige contract bij Red Bull zou hij bij het hoofdteam doorbrengen of hij zou vrij kunnen vertrekken.

Met potentiële stoeltjes bij Mercedes en Ferrari voor volgend jaar en de mogelijkheid dat concurrenten op de deur zouden kloppen steeg, dus het was altijd duidelijk dat er naar een mogelijkheid werd gezocht om Verstappen te testen.

Daarnaast is er voldoende bewijs van Verstappen’s frustraties dat hij niet de gehoopte resultaten kon leveren. In Australië kwam er kritiek van het team vanwege de strategiebeslissingen in de tweede helft van de wedstrijd, terwijl vorige week in Rusland bronnen meldden dat Toro Rosso teambaas Franz Tost boos was over de strategie in de kwalificatie die uit de garage van de Nederlander kwam.

Toen, op zondag, gingen meer punten verloren nadat Verstappens motor ermee ophield, op een punt dat zij weten dat zij resultaten moeten boeken voordat rivalen met verbeterde motoren aantreden.

De ellende van Kvyat, de kans om Verstappens vorm te meten met die van Ricciardo, Red Bulls noodzaak om te maximaliseren wanneer de verbeterde motor in Canada komt en de kans om rivalen voor te zijn om de Nederlander weg te laten kapen voor 2017, bleek een perfecte combinatie van factoren om de switch te rechtvaardigen.

En hoe hard het ook klinkt voor Kvyat, hij weet dat de Formule 1 genadeloos kan zijn en op z’n minst heeft hij de kans om zichzelf bij Toro Rosso te bewijzen in plaats van dat hij langs de kant zou staan.

Vergelijken

Sinds Ricciardo en Kvyat een duo vormen, hebben zij vrijwel de gelijke resultaten geboekt op de zondagen. De vergelijking over 23 wedstrijden: