Eau Rouge: Waar jongens mannen worden

Eau Rouge, genoemd naar het bergstroompje onderaan de heuvelklim, is de snelle links-rechts-links combinatie. In 1939 werd de bocht voor het eerst gebruikt en is sindsdien wel iets, maar niet veel veranderd. De knik bovenaan heet Le Raidillon, feitelijk de bocht waarin de meeste crashes plaatsvinden. Traditioneel verliezen de coureurs de controle over hun wagen in Eau Rouge, waarna ze in Raidillon in de bandenstapels klappen.

Of de ‘bocht der bochten’ steil is? Loop er bij een bezoekje aan het circuit maar eens langs en je voelt het direct in je kuiten. Op televisie is dat door de snelheid nauwelijks waarneembaar, maar menig fietser zal grote moeite hebben om de pittige helling te bedwingen.

Het treurige lot van Stefan Bellof

Eén naam die onlosmakelijk verbonden is met Eau Rouge, is Stefan Bellof. De beloftevolle Duitser, rijdend voor Tyrrell in de Formule 1, kwam in 1985 op Spa in actie met een Porsche 956 uit in het World Sportscar Championship. Hij raakte in Eau Rouge de wagen van Jacky Ickx en beiden vlogen met hoge snelheid in de banden. De Belg kon uit zijn wrak kruipen en hielp de baanposten om Bellof te bevrijden, maar dat duurde te lang. Hij overleed op 27-jarige leeftijd aan interne verwondingen. Twee jaar eerder verloor hij in natte omstandigheden in de Formule 2-race op nagenoeg hetzelfde punt al eens de controle over zijn wagen.

Crash, Stefan Bellof, Maurer MM82-BMW

Foto: LAT Images

In de jaren daarna vonden nog heel wat heftige klappers plaats. Denk maar aan Alessandro Zanardi in 1993. De sympathieke Italiaan verloor, vermoedelijk door een technisch defect, de controle over zijn wagen. Hij klapte met ruim 230 kilometer per uur aan de linkerkant in de banden, tolde rond over de baan en eindigde in de bandenstapels aan de andere kant. In die tijd waren de wagens lang niet zo veilig als nu, met de halo, nekbescherming en cockpitranden. Veel meer dan de monocoque was er niet over, het motorblok lag enkele tientallen meters verderop in de grindbak. McLaren-coureur Michael Andretti reed daar kort achter en schrok zo dat hij vol op de rem trapte en midden op de baan stil stond. Zijn teamgenoot Ayrton Senna kwam met een gangetje van meer dan 200 kilometer per uur aan, schrok op zijn beurt en verloor de controle. De legendarische Braziliaan spinde in de richting van het wrak van Zanardi, maar kwam gelukkig op tijd tot stilstand. De gecrashte rijder werd per brancard afgevoerd en kon de rest van het seizoen op zijn buik schrijven. Saillant detail: de impact van het ongeluk was zo hevig, dat Zanardi een centimeter langer was geworden. Puur door de kracht van de crash.

Dubbel feest voor Villeneuve en BAR

Jacques Villeneuve en Ricardo Zonta, British American Racing

Foto: Sutton Images

Vijf jaar later ging het opnieuw fout. Wereldkampioen Jacques Villeneuve vergaloppeerde zich in de training: “Mijn beste crash ooit”, reageerde hij laconiek. Dapper als hij was probeerde hij de iconische bocht volgas te bedwingen. Dat kon zijn Williams niet aan. In 1999 herhaalde de Canadees het trucje, ditmaal achter het stuur van een BAR. “Die wagen moet het wel kunnen”, zo dacht hij waarschijnlijk. En dan het liefst in de kwalificatie. Zonder enige twijfel hield Villeneuve zijn voet op het gaspedaal. Ook de BAR bleek het niet aan te kunnen: hij spinde, werd met hoge snelheid in de banden gesmeten, vloog over de kop en kwam tientallen meters verderop weer tot stilstand. De excentrieke rijder kwam op eigen kracht uit het wrak, zwaaide nog even enthousiast naar zijn fans en stapte in de dokterswagen. "Vergeet die klap van vorig jaar, deze was nog beter", zei hij lachend tegen Formule 1-arts Sid Watkins. Die dacht er het zijne van.

Toch zijn er altijd coureurs die niets leren van dergelijke klappers. Neem Ricardo Zonta, teamgenoot van Villeneuve en debutant. Hij zag de angstaanjagende crash van de Canadees vanuit de pits en dacht bij zichzelf: ‘Wat hij niet kan, kan ik wel!’. Dat was vragen om problemen. Enkele minuten later lag ook de tweede BAR in honderdduizend stukjes over het asfalt verspreid. Gelukkig kon ook Zonta zonder ernstige verwondingen uitstappen.

De laatste heftige crash

Vrij recent opnieuw een zware klapper. Renault-coureur Kevin Magnussen kreeg in 2016 bovenop Eau Rouge plotseling een zwieper naar rechts, vermoedelijk door een gebroken ophanging. Met bijna 300 kilometer per uur klapte hij vol de bandenstapels in. Van zijn knalgele wagen bleef weinig meer over. Gelukkig kon de Deen met slechts een pijnlijke enkel uit het wrak kruipen. De race lag vervolgens wel enige tijd stil om de vangrails te repareren.

Eau Rouge: een van de weinige bochten waar zelfs de beste Formule 1-coureurs een slaak van verlichting slaan wanneer ze er zonder kleerscheuren doorheen zijn gekomen.