Achtergrond: Häkkinen en Schumacher in Macau

Dit weekend mag er weer een cordon jonge honden door de straten van Macau razen, in de traditionele afsluiter van het Formule 3-seizoen. De laatste jaren is de Macau Grand Prix niet direct meer een ticket naar eeuwige roem, maar in vroeger tijden gold winst in het gokparadijs als een directe uitnodiging voor een sollicitatiegesprek met een Formule 1-teambaas. Een buitengewoon memorabele editie was die van 1990, toen twee toekomstige Formule 1-wereldkampioenen de degens kruisten: Mika Häkkinen en Michael Schumacher.

Eind 1990 waren de Duitse en Britse Formule 3-kampioenschappen gewonnen door twee veelbelovende jonge knapen. In Duitsland reed een toen 21-jarige Michael Schumacher vijf overwinningen bij elkaar in elf races, terwijl in Groot-Brittannië een jonge Mika Häkkinen negen van de zeventien races op zijn naam wist te schrijven. Geen wonder dat beide heren werden ingeschreven voor de Macau Grand Prix, om daar eens even armpje te gaan drukken.

Het was overigens niet de eerste keer dat Schumacher en Häkkinen elkaar dat jaar troffen in de Formule 3. Häkkinen mocht dat jaar als Brits kampioen een gastrace rijden op het circuit van Hockenheim – toen nog een oneindig lint door de Duitse bossen – en won prompt onbedreigd, terwijl Schumacher de Duitse titel binnen sleepte. Op de baan zagen ze elkaar eigenlijk niet; hiervoor was Häkkinen te dominant en had Schumacher wel wat anders aan zijn hoofd.

In Macau maakten de twee samen de dienst uit. Häkkinen pakte pole voor de eerste race en zou deze vervolgens comfortabel winnen, zodat hij een mooie marge voor zichzelf opbouwde in race 2. Het enige wat de jonge Fin hoefde te doen, was dicht in de buurt van Schumacher blijven. De winnaar werd destijds bepaald door de beste tijd te nemen over de twee races, dus toen Schumacher de leiding pakte in race 2, hoefde Häkkinen alleen maar te volgen. Hij was sneller, maar in Macau is inhalen bepaald geen sinecure.

De Mika Häkkinen van begin jaren '90 was echter niet de geduldige, weloverwogen coureur die acht jaar later zijn eerste wereldtitel in de Formule 1 binnenhaalde. De Häkkinen van begin jaren '90 was een eerzuchtige baas, die de titel in Macau wilde winnen door beide races op zijn naam te schrijven. Rustig tweede worden in het kielzog van Schumacher, dat was te weinig. Ook de tweede race moest gewonnen worden.

En dus zette Häkkinen Schumacher onder druk. Schumacher, die wist dat een zege met Häkkinen in de versnellingsbak hem weinig zou brengen, brak geen moment en bleef stoïcijns rondrijden. In de laatste ronde zag Häkkinen zijn kans schoon en wilde hij uit de slipstream van Schumacher duiken om langszij te komen.

Plan mislukt. De Ralt RT34 begon te kwispelen als een overenthousiaste hond en Häkkinen kon hem niet meer in bedwang houden. Uiteindelijk zwiepte de auto linksaf de muur in en stak Häkkinen uit wanhoop de handen uit de cockpit. Schumacher kon ondertussen door, zij het zonder achtervleugel. Häkkinen stapte uit en smeet zijn handschoenen op de grond in een stijl die negen jaar later in Monza onveranderd zou blijken. Toen gleed hij ook in gewonnen positie uit de race. Woedend, balend, vooral van zichzelf. Terwijl Schumacher dat laatste stukje naar de finish kon uitbollen, stond Häkkinen te beseffen dat hij dit verlies van Macau volledig aan zichzelf te wijten had.

[youtube,TuvL8dDQxnc]

Het moment in beeld; Häkkinen verliest de zege in Macau.

Beide heren stonden overigens op het punt om het tot de Formule 1 te schoppen. Häkkinen zou in 1991 debuteren voor Lotus, Schumacher zou later dat jaar in de Jordan een verpletterende indruk maken en de basis leggen voor de meest succesvolle Formule 1-loopbaan ooit. Daar hadden de twee heren in Macau 1990 nog geen weet van; daar stond Schumacher op het podium met Mika Salo en Eddie Irvine en liep Häkkinen balend terug naar zijn team.

27 jaar later gelden Schumacher en Häkkinen als Formule 1 royalty. Onderling verdelen ze negen Formule 1-titels en was met name de periode 1998-2001 er eentje om te onthouden. Hierin streden ze twee keer (1998 en 2000) om de wereldtitel en heerste er een groot onderling respect. Schumacher, zevenvoudig wereldkampioen, zou later aangeven dat Mika Häkkinen de enige coureur was die hij echt vreesde. Häkkinen, wereldkampioen in 1998 en 1999, stopte aan het einde van 2001, terwijl Schumacher pas in 2012 definitief stopte.

Anno 2017 is Häkkinen McLaren-ambassadeur en duikt hij geregeld op tijdens races of evenementen die door zijn aanwezigheid wat meer sjeu krijgen. Van Michael Schumacher hebben we sinds december 2013 vrijwel niets meer gehoord. Toen zorgde een val op de skipiste ervoor dat de Duitser zwaar hersenletsel opliep.

Ivo Pakvis

Twitter: @ipakvis