Achtergrond: Europeanen die naar Japan trokken

Vandaag (vrijdag) werd bekend dat Stoffel Vandoorne een contract heeft getekend bij het Super Formula-team van Dandelion. De Belg heeft geen zin om een jaar lang in de wachtkamer te zitten, en geef hem eens ongelijk: stilstand is achteruitgang. De zijsprong naar Japan blijft een opmerkelijke, al zijn er voldoende coureurs die via het land van de rijzende zon de stap naar de Formule 1 of een andere hoge autosportklasse hebben gemaakt. GPUpdate.net zet er een aantal voor je op een rijtje.

Pedro de la Rosa

Toen Pedro de la Rosa in 1994 een negentiende plaats in de eindklassering van de Britse F3 liet noteren, ging de toen 23-jarige Spanjaard toch even achter zijn oren krabben. Het was immers nog maar twee jaar geleden dat hij in zowel de Franse als de Britse Formule Renault-klasse als kampioen uit de bus kwam. Na een prima debuutseizoen in de Formule 3, destijds een klasse met een veel sterkere deelnemersvelden dan dat het tegenwoordig kan overleggen (met name de Britse variant), kwam in jaar twee de klad erin.

De Spanjaard besloot het over een andere boeg te gooien: hij verkaste naar Japan. In dienst van het vermaarde TOM's-team overklaste De la Rosa het deelnemersveld, hij wist maar liefst acht van de negen krachtmetingen van de Japanse F3 winnend af te sluiten. De overstap naar de toenmalige Formule Nippon was snel gemaakt en in zijn tweede jaar in die serie wist De la Rosa wederom met gemak de titel binnen te slepen. Na een jaar in de luwte bij Jordan als testrijder te hebben gefungeerd, debuteerde de Spanjaard op 28-jarige leeftijd tijdens de Grand Prix van Australië in 1999: hij wist met een zesde plaats aan de meet direct een punt op zijn naam te schrijven. In negen afzonderlijke seizoenen wist De la Rosa tot 107 GP-deelnames te komen: een tweede plaats in het Hongaarse treffen van 2006 was zijn hoogtepunt.

Ralf Schumacher

"Schumi II" moest een uitweg vinden, toen hij na het seizoen 1995 het eigenlijk wel gezien had met de Formule 3. De stap naar de Formule 1 bleek nog iets te hoog gegrepen, maar dat het broertje van inmiddels tweevoudig kampioen Michael Schumacher ook over behoorlijk wat talent beschikte, was duidelijk. Manager Willi Weber, die Ralf tot dan toe altijd had ondergebracht bij 'zijn' teams, versierde een contract in Japan bij een Formule Nippon-team.

Ralf Schumacher werd de eerste coureur die in zijn debuutjaar gelijk het kampioenschap wist te winnen. In een spannende seizoensfinale hield hij twee puntjes over ten opzichte van teamgenoot Naoki Hattori. Na al eventjes aan de F1 te hebben gevoeld via een test voor McLaren, mocht de jongere Schumacher in 1997 zijn opwachting maken als racerijder voor het team van Eddie Jordan. De Duitser liet in een rommelig eerste jaar goede resultaten afwisselen met zwakke optredens, waar teamgenoot Giancarlo Fisichella meer dan eens de dupe van werd. Uiteindelijk durfde Jordan het aan om nog een jaar verder te gaan met Schumacher. Schumi II kwam tot 182 deelnames, waarvan hij er zes wist te winnen.

Ralph Firman

Wie? Deze Brit, die onder de Ierse vlag rondreed, kwam dankzij Eddie Jordan in de Formule 1 aangewaaid en was net zo snel als hij kwam, alweer gevlogen. Na in 1996 het Britse F3-kampioenschap op zijn naam te hebben geschreven, trok Firman, die overigens de zoon van de gelijknamige Van Diemen-oprichter is, richting Japan. In vijf seizoenen tijd won de Britse Ier driemaal: zijn hoogste notering in de eindstand was tot twee keer toe een vierde plaats.

Na het een ijzersterk 2002, waarin hij de Formule Nippon-titel won, wist Firman onder andere Eddie Irvine van een zitje af te houden door voor de excentrieke Jordan te tekenen. In een jaar tijd kwam hij tot een puntenfinish, die hij behaalde tijdens de Spaanse Grand Prix. Firman viel vooral op door de snoeiharde klap die hij op de zaterdagochtend van het Hongaarse raceweekend maakte. Door een zware hersenschudding werd hij geforceerd de race uit te zitten. Na het seizoen-2003 bleef hij nog even in Europa hangen om met Racing for Holland de 24 uur van Le Mans te rijden, maar na zijn terugkeer in Japan kwam hij, op een handvol uitingen voor het A1GP-team van Ierland, niet meer terug.

Tom Coronel

Door het winnen van, jawel, de Formule Nippon-titel, kwam Tom Coronel eind-1999 dicht bij een F1-zitje. Er werd met Arrows gesproken over een contract voor het jaar 2000, wat de toen 27-jarige Coronel bovendien zou koppelen aan Pedro de la Rosa, waarmee hij in Japan goed bevriend was geraakt. Een droomscenario, dat in duigen viel toen Huub Rothengatter, de manager van Jos Verstappen, met meerdere konijnen uit de hoed kwam getoverd.

Na een niet zo heel succesvol jaar als teamgenoot van Ralf Schumacher in de Formule 3, besloot de enthousiasteling het op een andere manier te proberen. Na een prima ouverture in 1996 werd er in het daaropvolgende seizoen met overmacht de Japanse F3-titel binnengehaald: Coronel kon twee races laten schieten om deel te nemen aan de internationale F3-krachtmetingen in Monaco en op Zandvoort, waarbij hij de laatstgenoemde race voor een knotsgek thuispubliek wist te winnen.

Het eerste jaar in de Formule Nippon bleek een leerjaar, maar in 1999 liep alles zoals gewenst. De titelstrijd zou in het laatste weekend op het circuit van Suzuka beslist worden: zowel Coronel als Satoshi Motoyama kon nog kampioen worden. Met een controversiële, Senna-achtige move schakelde Coronel zijn directe tegenstander al in de eerste bocht uit en mocht zodoende met de titel pronken.

Loic Duval

Een coureur die tevens niet de Formule 1 heeft weten te bereiken, maar wel de basis voor zijn (zeer) succesvolle carrière wist te leggen in Japan, is de Fransman Duval. Na op een zijspoor te zijn geraakt in Europa, kwam de overstap naar het oosten voor Duval in 2006. De Fransman reed zich aan het einde van het vorige decennium, mede door sterke optredens in de Formule Nippon en de Japanse Super GT's, in de kijker van de destijds onverslaanbare Le Mans-équipe van Audi.

Achter het stuur van een van de wagens van de Ingolstadter wist Duval in 2013 de langeafstandsklassier op zijn naam te schrijven. Tegenwoordig komt 33-jarige voor het Dragon-team uit in de Formula E, waarvoor hij in het huidige seizoen tot tweemaal toe een nette vierde plaats wist te scoren.

Door: René Oudman