Breaking news

Achtergrond: actieve F1-coureurs die winnen op Le Mans

Afgelopen weekend won Nico Hülkenberg de 24 uur van Le Mans. De Force India-coureur is hiermee de eerste van het huidige Formule 1-veld die met dat feit kan pronken. Slechts één van de huidige F1-rijders nam in het verleden ook deel aan de langeafstandsrace in Noord-Frankrijk, maar zonder het succes dat de Duitser had. In 2010 reed Romain Grosjean mee in de GT1-klasse, maar hij viel in de beginfase uit. Vroeger was het veel gebruikelijker dat F1-namen ook op Le Mans actief waren. GPUpdate.net zet een aantal van die mannen op een rijtje.

Lang geleden, in 1954, zette Enzo Ferrari drie fabrieks- 375 Plus-bolides in op het Circuit de la Sarthe. De wagen met startnummer 4 werd bezet door de Argentijn José Froilan González, die Il Commendatore zijn eerste F1-zege had bezorgd, en de Fransman Maurice Trintignant. De twee wonnen met een ronde voorsprong op de Jaguar die als tweede eindigde, hetzelfde merk waarmee Mike Hawthorn een jaar later de race won. Een trend was gezet. Formule 1-rijders trokken en masse naar het Pays de la Loire.

In de jaren 1954 – 1978 kwam het slechts in drie gevallen voor dat er niet een actieve Formule 1-coureur zegevierde in de '24 Heures'. Phil Hill boekte maar liefst drie eerste plaatsen op Le Mans, waarvan één in zijn kampioensjaar. In 1961 werd de Amerikaan de eerste rijder die zowel de 24 uursrace alsmede het Formule 1-wereldkampioenschap in hetzelfde jaar won. Tot op de dag van vandaag is zijn prestatie ongeëvenaard. De zege markeerde de tweede van vier achtereenvolgende Ferrari-overwinningen; In '62 won Hill weer, in '63 ging het Italiaanse duo Bandini/Scarfiotti met de lauwerkransen naar huis.

Jochen Rindt en Graham Hill waren met Mike Hawthorn en Phil Hill de coureurs die het selecte groepje 'F1-wereldkampioenen en tevens Le Mans-winnaars' bevolkten. Rindt reed in 1965 naar de eerste plek, de Britse Hill deed het zeven jaar later. In de tussenliggende jaren reden F1-overwinnaars als Bruce McLaren, Dan Gurney en Pedro Rodriguez naar de nummer één-positie. McLaren deelde zijn Ford GT40 Mk. II met Chris Amon, de eeuwige pechvogel. Het Nieuw-Zeelandse duo met nummer 2 op de wagen kwam samen met de teamgenoten van de nummer 1, Ken Miles en Denny Hulme, over de streep om zo 'allebei' te winnen. Teambaas Carroll Shelby moest en zou de auto's naast elkaar op de foto hebben op de finish. Toen de Ford-mannen dit deden was de organisatie 'not amused'; de Fransen wilde per se een eerste finisher hebben. Uiteindelijk riep ze het tweetal McLaren/Amon uit tot winnaars, omdat deze vijftig meter achter Miles/Hulme waren gestart en zodoende een grotere afstand hadden afgelegd.

Gijs van Lennep won de befaamde race twee keer. De Nederlander zette in 1971 een afstandsrecord neer dat 39 jaar stand zou houden. Teamgenoot destijds was Helmut Marko, de huidige talentwatcher van het Red Bull F1-team. De Oostenrijker zou later dat jaar ook in de Formule 1 rijden en was daarin, net als Hülkenberg dit seizoen, niet bijster succesvol. De Porsche 917 waarin de twee reden (het betrof de Kurzheck-uitvoering) wordt nog altijd beschouwd als een van de mooiste sportscars allertijden.

In een verhaal over Formule 1-coureurs die zegevierden in Frankrijk mag natuurlijk Jacky 'Mister Le Mans' Ickx niet ontbreken. De Belgische alleskunner werd dan wel nooit kampioen in de koningsklasse, hij schreef de endurancerace wel zes keer op zijn naam. Dat record bleef overeind tot de Deen Tom Kristensen zijn zevende (van negen) overwinningen boekte in 2005. Ickx won er drie achter elkaar in de periode 1975 -1977, waarvan een met Van Lennep. In 1975 deelde Ickx een Mirage-Ford met Derek Bell, een andere grootheid in de afstandsracerij. De Mirage werd gerund door de legendarische John Wyer en was in de bekende Gulf-kleuren gespoten. Drie jaar later won de jonge Fransman Didier Pironi met een Renault Alpine. Hij stond aan de vooravond van een (te korte) F1-carrière bij onder andere Ferrari. 

Om de laatste rijders te vinden die zowel Le Mans wonnen als actief waren in de F1, moeten we 24 jaar terug in de tijd. In 1991 deelden Johnny Herbert (Lotus) en Bertrand Gachot (Jordan) een Mazda 787B met de Duitser Volker Weidler. De Japanse wagen met de typerende wankelmotor versloeg onder meer de paarse Silk Cut-Jaguars (waarmee Jan Lammers drie jaar eerder nog glorieus was) en de Sauber – Mercedes met ene Michael Schumacher aan boord.

Hülkenberg heeft een aantal fraaie kampioenschappen en zeges op zijn naam staan, maar het winnen van de 24 uur van Le Mans mag absoluut het hoogtepunt van zijn carrière genoemd worden. De combinatie van lef om deel te nemen en onverwachtheid gezien hij de derde Porsche bestuurde, maakt het sprookje compleet. De Duitser heeft aangetoond dat het mogelijk is om ondanks een druk F1-schema in de hedendaagse tijd te kunnen deelnemen in de grootste sportscar-race van het jaar. Mocht hij nog steeds niet voldoende de aandacht van de grote Formule 1-teams hebben getrokken, zullen de LMP1-teams wel voor hem in de rij staan. Porsche weet inmiddels dat ze met de Emmeriker een waanzinnig talent met grote mogelijkheden voor de toekomst in de gelederen heeft.

Welke F1-coureur zie jij nog eens op de hoogste trede in Le Mans staan? Reageer hieronder met je Facebook-account!

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Red Bull niet tevreden over vorderingen bij Renault
Volgend artikel Booth bevestigt Merhi terloops voor Oostenrijk

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland