Achter de schermen bij Max Verstappens protestactie en chaos in F1-paddock

De Grand Prix van Singapore wordt vaak een moderne klassieker genoemd en na wat in meerdere opzichten een bijzonder raceweekend is geweest, kan ik best begrijpen waarom velen in de paddock die mening zijn toegedaan. De race over het Marina Bay Street Circuit staat pas sinds 2008 op de kalender, maar is nu eigenlijk al niet meer weg te denken van de Formule 1-planning. De setting en bijbehorende helikopterbeelden zijn ongeëvenaard mooi. Er komen steeds meer stratencircuits en ook races onder het kunstlicht bij, maar overal in de stad Singapore prijkt op de billboards: “The home of night racing!”. Singapore is bijzonder, ook als fysieke uitdaging voor de coureurs. De thermometer gaat iedere dag ruim over de dertig graden heen en de zeer hoge luchtvochtigheid maakt de hitte nogal drukkend.

Het is ook meteen het eerste wat je voelt op weg naar het circuit. Eenmaal aangekomen in het mediacentrum voelt de airconditioning als een geschenk voor eenieder die doorweekt aankomt. De reis naar de paddock is er overigens eentje per metro en benenwagen. Vanaf het hotel in de wijk Rochor ben je in twee stops bij het metrostation Promenade, waarvandaan het inclusief twee tassencontroles nog tien minuten lopen is om in de paddock te komen. Als een lokale beveiliger mijn rugzak opentrekt en een pak Nederlandse eierwafels aantreft als deel van het overlevingspakket, klinkt het: “Oeh, die zijn lekker hè!” Ik betwijfel of lekker het goede woord is, maar met enkel magnetronmaaltijden als catering en vasthouden aan het Europese tijdschema kan enige reserve nooit kwaad. Het spel met de tijdzones maakt Singapore - samen met Las Vegas trouwens - ook een uitzonderlijke race. Het mediacentrum gaat pas in de middag open en sluit doorgaans om 3.00 of 4.00 uur ’s nachts, als ze mij er samen met enkele Japanse en Duitse collega’s uit moeten zetten. Je leeft zodoende op een compleet ander ritme dan de lokale bevolking.

Van een lachende Verstappen tot F1-actie volgen in het reuzenrad

Tijdens de mediadag staan er interviews met Williams-coureur én Argentijnse verrassing Franco Colapinto, en wereldkampioen Max Verstappen op het programma. Met laatstgenoemde gaat het in de Red Bull-hospitality onder meer over de vraag hoe Red Bull weer uit het dal kan klimmen, de vaststelling dat Oscar Piastri zich niet in de rol van tweede coureur moet laten drukken en Verstappens toekomst. De Limburger is goed gemutst. Als het nieuwe reglement voor 2026 ter sprake komt en alle vraagtekens die daarbij horen, zegt Verstappen: “Voor mij is dat wel iets om te beoordelen in 2026, of die auto’s nog wel leuk zijn om in te rijden.” Doordat het interview er toch op zit, haak ik in met de woorden: “Ik hoop van wel, anders zijn we straks allemaal werkloos.” Verstappen lacht en countert: “Nou ja, er zijn nog genoeg andere raceklassen waarnaar je kunt overstappen. Dat is nog relaxter ook!” Het zijn woorden die later in het weekend in een iets ander daglicht komen te staan…

Voordat het zover is, worden we donderdagnacht eerst uit het mediacentrum gezet wegens een brandoefening. De dagelijkse video-analyse (F1-update) neem ik zodoende maar buiten de paddock op, al is de achtergrond met het befaamde Marina Bay Sands-hotel (met het iconische zwembad bovenop de drie torens) eigenlijk nog vele malen mooier. Na de opname loop ik een Engelse collega tegen het lijf en zo proberen we samen de weg naar het hotel te vinden. Metro’s rijden na middernacht niet meer en dus zou het een wandeling van veertig minuten moeten zijn, deels over de straten van het circuit. Eenmaal op de baan blijken alle gates echter dicht, waardoor de wandeling uitdraait op een uur en een kwartier. Klein detail: ook na middernacht tikt de thermometer in Singapore nog met gemak dertig graden aan, het hoort bij de volledige Singapore-beleving zullen we maar zeggen.

Vrijdag is het tijd voor de eerste baanactie en Singapore is één van de plekken waar het zeer de moeite waard is om die langs de baan te bekijken. Tijdens de eerste vrije training, die nog bij daglicht wordt verreden, is het tijd om een kijkje van dichtbij te nemen. Aan de binnenkant van bocht 3 - waar een Nederlandse collega trouwens de Duitse versie van het Smurfenlied ten gehore brengt - heb je een goed fotopunt te pakken, terwijl je bij het uitkomen van bocht 5 juist van schrik een stap achteruit doet, aangezien de auto’s daar extreem dichtbij komen op hoge snelheid. De tweede training volg ik met een collega vanuit de Singapore Flyer, oftewel het befaamde reuzenrad dat op de TV-beelden ook een prominente rol speelt. Het schijnt het op twee na hoogste reuzenrad ter wereld te zijn en biedt met name in het donker een fenomenaal uitzicht over de stad en het circuit: F1-auto’s lijken net schaalmodellen uit Madurodam, met talloze wolkenkrabbers op de achtergrond. Het is een onbetwist hoogtepunt van het weekend – letterlijk en figuurlijk – en een absolute aanrader voor iedereen die er eens in de buurt komt.

Na een half uur in de Singapore Flyer is het tijd om terug te gaan naar de paddock en zoals gebruikelijk Red Bull-topadviseur Helmut Marko op te zoeken. Net daarvoor heeft Verstappen de tweede training als vijftiende afgesloten, waardoor de Oostenrijker zich oprecht zorgen maakt. Terwijl hij een Magnum naar binnen werkt en richting de Red Bull-hospitality schuifelt, spreekt hij van een ‘zeer zorgwekkend’ beeld bij Red Bull. “Bij de auto van Max werkt helemaal niks. Op zowel de soft als ook de harde band had hij totaal geen grip en balans. Er moeten drastisch dingen veranderen. Ik heb net even gekeken en onze snelheid was vandaag hetzelfde als die van Colapinto..."

Verstappen-protest leidt tot meest bizarre mediasessie in jaren

Het lijkt hét verhaal van het weekend te worden: een nieuwe worsteling van Red Bull in Singapore. Een etmaal later is niets echter minder waar. Verstappen stuurt in de kwalificatie keurig naar de tweede startplek, wat laat zien dat Red Bull de situatie wonderwel heeft omgedraaid. Na een lange nacht doorwerken in Milton Keynes – “er is veel Red Bull genuttigd”, grapt teambaas Christian Horner – klopt de afstelling ineens wel en weet Verstappen de schade keurig beperkt te houden. Zijn tweede plek in de kwalificatie betekent ook meteen dat hij voor het eerst in lange tijd weer naar de FIA-persconferentie moet. Juist dat luidt hét verhaal van het weekend in. Het slaat terug op de mediadag en eigenlijk zelfs op Baku, waar FIA-president Mohammed Ben Sulayem aan collega Erwin Jaeggi heeft laten weten dat hij het vloeken (via de boordradio) graag terug wil dringen. Als Verstappen tijdens de donderdagse mediasessie de woorden ‘the car was fucked’ in de mond neemt, ziet de FIA schijnbaar meteen een kans schoon om een signaal af te geven.

Verstappen krijgt een dag taakstraf opgelegd – die samen moet hangen met de FIA of een aan de FIA gelieerde organisatie – en dat schiet de Nederlander compleet in het verkeerde keelgat. Als hij na de vrijdagse trainingen om een reactie wordt gevraagd, laat hij voor het weglopen simpelweg weten: ‘no words’. Na de kwalificatie op zaterdag brengt hij het plannetje dat vrijdag al in zijn hoofd zat tot uitvoering: een onvervalste protestactie. De persconferentie wordt georganiseerd door de FIA en Verstappen wil juist bij die organisatie zijn ongenoegen duidelijk maken. Hij doet het door alle vragen met slechts twee à drie woorden te beantwoorden. Gevraagd wat er allemaal aan de afstelling is veranderd na vrijdag, klinkt het slechts ‘heel veel’ en de vraag of dit gedrag hem een nieuwe straf kan opleveren doet hij af met ‘geen commentaar’. Verstappen zegt er meteen bij dat hij het niet op ons in de zaal heeft gemunt en steekt zijn duim juist op als de suggestie klinkt om dan een mediasessie buiten de persconferentieruimte te houden.

Video: De veelbesproken persconferentie van Max Verstappen in Singapore

Het leidt tot het meest bizarre mediamoment met Verstappen dat we in de afgelopen jaren hebben meegemaakt. Sterker nog, één van de meest bijzondere mediasessies uit de moderne F1-geschiedenis. Als we de zaal uitlopen, vraag ik Verstappen waar het mediamoment dan moet plaatsvinden. “De pen?”, duidt Verstappen op het vierkantje waar coureurs buiten de top-drie zich ook melden. “Of hoeven jullie daar niet naartoe?” Als we duidelijk maken dat we nu eigenlijk bij het mediacentrum zijn, zegt Verstappen: “Nou, dan doen we het hier toch!” De mediaman van de FIA maakt duidelijk dat het niet kan, aangezien Verstappen in het vierkantje ook nog verplichtingen bij de TV-ploegen heeft. “Nou ja, dan gaan we lopen”, regisseert Verstappen de boel. Een kudde van dertig à veertig journalisten wurmt zich vervolgens om Verstappen heen van de trappen af richting de paddock. Onderweg geeft Verstappen uitgebreid tekst en uitleg over al zijn frustraties: “Ik vind het compleet belachelijk wat er is gebeurd. En waarom moet ik dan nog uitgebreide antwoorden gaan geven? Schijnbaar krijg je heel makkelijk een boete of wat voor straf dan ook. Dan praat ik gewoon niet om mijn stem te sparen en we kunnen die interviews ook best ergens anders doen.”

Het protest gaat door op zondag: Waarschuwen voor F1-vertrek?

Een dag later staat na een uitgebreid interview met Pirelli over wat collega’s ‘nerd-onderwerpen’ noemen (bandendruk, het indelen van een stint en nieuwe compounds) en een wandeling over de grid het hoofgerecht op het programma, althans het zou het hoofdgerecht moeten zijn: de race. De Grand Prix van Singapore is altijd een fysieke uitputtingsslag en dit jaar nog meer doordat een safety car voor het eerst in de geschiedenis van deze race achterwege blijft. De wedstrijd die met overmacht wordt gewonnen door Lando Norris is weinig enerverend, maar wederom blijkt het voornaamste gespreksonderwerp pas na afloop te volgen. Ik woon eerst de mediasessie met Christian Horner bij, die me met een lach vertelt ‘je stelt nogal veel vragen hè vandaag, moet je die anderen ook niet eens de kans geven?’ Als de taakstraf van Verstappen vervolgens ter sprake komt, vraagt Horner zich met een grijns af: “Ik weet niet hoeveel Max vandaag in de persconferentie gaat zeggen…”

Het blijkt een voorbode van de persconferentie die volgt, eentje waarin Verstappen opnieuw volop in de proteststand gaat. Hij geeft weliswaar antwoord op alles – waardoor de FIA ook zegt dat hij aan de verplichtingen voldoet en er geen nieuwe straf kan volgen – maar het zijn antwoorden waar niemand iets mee kan. Als we nadien de zaal uit lopen, komt er een appje van Red Bull binnen: ‘We organiseren in onze hospitality nog een extra mediasessie van vijf à tien minuten met Max.” Bij het lezen ervan grap ik “zo, dat is een opluchting, want ik was al bang dat ik een heel artikel in elkaar moest draaien met die waardeloze antwoorden van je!” Verstappen kan er wel om lachen en toont zich wederom zeer uitgesproken in het perspraatje dat volgt. Hij herhaalt de straf lachwekkend te vinden, hetgeen andere coureurs overigens met hem eens zijn, en gaat nog een stap verder als collega Ben Hunt hem vraagt of dergelijke zaken invloed kunnen hebben op zijn toekomstkeuzes.

“Oh, absoluut. Deze dingen bepalen ook zeker mijn toekomst. Ik ben nu in een fase van mijn carrière aangekomen dat je jezelf niet eens met al deze dingen wilt bezighouden. Het is natuurlijk mooi om succes te hebben en om races te winnen, maar als je dat allemaal al hebt bereikt, dan wil je het ook gewoon leuk hebben. Als je met al deze domme dingen te maken krijgt, dan is dat voor mij geen manier om door te gaan in de sport.” Iedereen in de hospitality voelt meteen aan dat het nogal harde woorden zijn, een meervoudig wereldkampioen die min of meer dreigt de sport te verlaten als het zo doorgaat. Als ik hem vraag of de FIA zich bewust is van dit risico, haalt Verstappen zijn schouders op. “Ach, ik weet niet hoe serieus ze het allemaal nemen. Maar voor mij geldt op een gegeven moment: genoeg is genoeg. Het racen zal wel heus doorgaan en de Formule 1 zal ook wel doorgaan zonder mij, maar aan de andere kant geldt dat net zo goed voor mij. Het is gewoon wat het is.”

Enkele tientallen meters verderop houdt Daniel Ricciardo op emotionele wijze juist een heel ander verhaal. Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar bevestigt min of meer dat Singapore zijn laatste race in de Formule 1 is geweest en dat hij vanaf Austin wordt vervangen door Liam Lawson. De normaal zo goedlachse Australiër vecht duidelijk tegen de tranen. Toch kan hij zelfs in al deze emotie nog een grapje uit de mouw schudden. Even ervoor heeft de RB-coureur Verstappen namelijk geholpen door het punt voor de snelste raceronde in extremis bij racewinnaar Lando Norris weg te kapen. “Als Max het kampioenschap straks met één puntje voorsprong wint, dan heb ik mezelf in ieder geval verzekerd van een mooi kerstcadeau!”, grijnst Ricciardo.

Als deze woorden Verstappen ter ore komen, komt de goede relatie met zijn voormalig teamgenoot naar voren: “Daniel kan alles vragen wat hij maar wil!” De Nederlander heeft mooie woorden over voor de man waarmee hij bijna drie seizoenen de Red Bull-garage deelde. “Daniel zal onthouden worden als een geweldige coureur, maar ook als een fijn mens. Hij heeft een geweldig karakter.” Verstappen sluit af met de woorden: “Als ik hier over een paar jaar ook niet meer ben, dan kunnen we samen een biertje drinken en terugkijken op al die mooie jaren.” Als ik om 4.00 uur ’s nachts de paddock verlaat en voor de laatste keer veertig minuten naar het hotel loopt, komt de gedachte op: laat dat gezamenlijke biertje van Max en Daniel nog maar even wachten… Het zou toch doodzonde zijn als een meervoudig wereldkampioen stopt op iets onbenulligs als het woordje ‘fuck’. Eigenlijk, zo luidt de conclusie in deze bloedhete Singaporese nacht, gaat het nergens over en moeten alle betrokken dat ook inzien. Een meer dan enerverend weekend is het in ieder geval wel geweest, never a dull moment in F1…