Jeroen Bleekemolen: "Zandvoort een van mijn beste DTM-races"

Aan het begin van zijn carrière reed hij met de DTM op de Nederlandse omloop. In de Opel maakte Bleekemolen in 2003 indruk met de zevende plaats, met afstand zijn beste resultaat van het seizoen. Aangezien de prestigieuze toerwagenklasse aankomend weekend wederom te gast is in de Hollandse duinen, namen we contact op met Bleekemolen om terug te blikken.

“Het is natuurlijk heel erg leuk om als Nederlander op Zandvoort te rijden tijdens zo’n groot evenement”, begon Bleekemolen in gesprek met Motorsport.com, gevraagd naar zijn herinneringen aan het DTM-seizoen 2003. “De jaren daarvoor had ik een aantal maal deelgenomen aan de Marlboro Masters, destijds ook een heel groot gebeuren. In de DTM had ik mijn eerste echte professionele contract op zak. Het was heel mooi om daar voor het Nederlandse publiek te rijden. Bovendien reed ik er in 2003 een van mijn beste races. We hadden een redelijk competitieve auto en het hele weekend ging goed. In de race had ik mooie gevechten met Mercedes-mannen Jean Alesi en Marcel Fassler. Laatstgenoemde kon ik heel lang achter me houden maar in de laatste ronde ging hij me voorbij toen mijn band kapot ging. Gelukkig eindigde ik nog als zevende, goed genoeg om in de punten te eindigen.”

Een echt rijderscircuit

Veel coureurs kijken reikhalzend uit naar de race op Nederlandse bodem. Ervaringsdeskundige Bleekemolen weet wel waardoor dat komt: “Het is een echt rijderscircuit. Dat was toentertijd al zo, maar nu nog steeds. Dat merk je aan de tweets van de DTM-rijders, iedereen kijkt erg uit naar dit weekend. Het is gewoon een van de mooiste circuits, echt een hoogtepunt op de kalender. Inhalen was toen ook al lastig, al was het nog wel iets gemakkelijker. De auto’s hebben sindsdien steeds meer aerodynamica gekregen dus het wordt steeds moeilijker om je voorganger te volgen. Maar het is wel mogelijk!”

Bleekemolen heeft ontelbaar veel races gereden op het fameuze Circuit Park. Gevraagd naar wat de omloop in de duinen zo speciaal maakt, zei hij: “Het is wat ouderwetser, zonder uitloop. Als je in snelle bochten als de Arie Luyendijk of het Scheivlak buiten de baan komt, raak je zeker een vangrail. Dat maakt het veel spectaculairder. Op Zandvoort zijn de track limits ook geen issue: vier wielen buiten de witte lijn is vaak einde verhaal. Voor elke rijder is dat een leukere uitdaging dan de nieuwe circuits.”