Behulpzame Coronels halen finish in eerste deel marathonetappe

Ook de zevende etappe was voor de broers weer een belevenis, vertelde Tim na afloop: “De eerste uren hadden we wat problemen met de dynamo en een kapot wiellager. Samen met wat locals hebben we dat vervangen. Het blijft gaaf hoe enthousiast en behulpzaam die gasten langs het parcours zijn. Helaas liepen we door dat oponthoud wel een beetje achter de feiten aan. De regen maakte het nog wat zwaarder, veel deelnemers zaten vast. We hielpen nog even een Spaanse dame die tot de assen in de modder stond maar we kregen haar niet los. Gelukkig kwam er al snel een vrachtwagen aan die haar uit de blubber haalde. Al met al verloren we daarmee wel zo’n twintig minuten. Later stonden wij ook nog even vast maar de hulptroepen hadden ons er snel weer uit.”

Tom vulde aan: “De laatste anderhalf uur van de etappe hebben we in het donker gereden maar dat ging volgens mij heel erg goed. Tim reed en was lekker aan het gasgeven, ik navigeerde. Toen schoot het aardig op. Zo kwamen we keurig op tijd in het bivak aan."

Tijdens de marathonetappe mogen servicecrews geen assistentie verlenen, het onderhoud aan de wagens moet door de deelnemers zelf gedaan worden. "Aangekomen in het bivak moesten we de auto zelf de servicebeurt geven. Tim deed de techniek, ik het roadbook. Prima taakverdeling. We hebben het nog steeds naar onze zin dus we gaan lekker zo door.” Ook slapen de meeste deelnemers op een grote slaapzaal of in een zelf meegebrachte tent. De Coronels bedachten iets anders. “We besloten bij de pers te gaan slapen”, begon Tom. “Ik zag daar een leeg luchtbed dus daar ben ik gewoon op gaan liggen. Vanmorgen werd ik wakker omdat het luchtbed opeens helemaal leeg was. Stond er achter me een vent die het ventiel eruit had getrokken. Het bleek zijn matje te zijn en hij wilde weer op pad. Dakar, het blijft uniek!”