Coronel verbijt de pijn: “Heb Tim nog nooit zo langzaam zien rijden”

De gebroeders Coronel kenden een uitstekende eerste week van de Dakar Rally, maar in de laatste etappe voor de rustdag schoot het in de rug van Tim Coronel. De rustdag op zaterdag kwam daarmee als geroepen, maar het was nog maar de vraag of de tweeling zondag weer de finish zou halen van de zevende etappe. Dat lukte, al werd er met een 35^ste tijd wel op driekwart van de snelheid gereden.

Voor Tom Coronel werd het al snel duidelijk dat het zondag een dag van overleven zou worden. “Na een kilometer kregen we al een lekke band, dat is gewoon pech hebben. We hebben nog nooit een lekke band gehad, maar dan hebben we die ook maar een keertje gehad”, vertelde Tom na afloop aan Rallymaniacs. “Toen ik de band aan het wisselen was zag ik het al aan Tim. Toen wist ik eigenlijk al hoe laat het was.”

Overleven

Tim Coronel kampte zondag nog altijd met rugklachten, waardoor hij noodgedwongen het tempo moest laten zakken: “We konden niet racen”, vervolgt Tom. “Je zag echt dat het overleven was. Ik hoorde het ook aan Tim, ik hoor het aan zijn gehijg door de microfoon. Ik zie hoe hij rijdt. Ik heb hem af en toe gevraagd hoe het ging. Hij zei: het gaat wel, maar die compressies kan ik niet aan.”

De deelnemers kregen zondag flink wat duinen voorgeschoteld, Het is doorgaans het terrein waar Tim Coronel zich op zijn gemak voelt, maar dat was deze keer wel anders: “Ik heb Tim nog nooit zo langzaam door de duinen zien rijden, dus dan weet ik hoe laat het is. Dan hoor ik hem even niet ademen en weet ik dat hij zijn adem inhoudt omdat hij gewoon pijn heeft.”

Tijdverlies

Aan de finish moest de tweeling 42 minuten toegeven op etappewinnaar Sébastien Loeb, waardoor ze in het algemeen klassement terugzakten naar de negentiende plaats. Al met al denk Tom Coronel dat ze zondag een kwartier hebben laten liggen: “Tim zei onderweg een paar keer sorry, maar het is oké. Dit kunnen we niet meer veranderen.”

Eenmaal in het bivak zocht Tim direct weer een massagetafel op en is het vooral hopen op beterschap. “Als de dokters nou nog even blijven doorduwen, een paar pillen erin en Tim even goed slaapt, dan komt het goed. We hebben nog vijf dagen om het goed te maken.”