Marc Marquez is ook maar een mens met twijfels en emoties

Het is een uur of zes na de Grand Prix van Duitsland als mijn gedachten teruggaan naar prachtige sportcomebacks waar we de afgelopen decennia getuige van zijn geweest. Denk aan Niki Lauda, die zes weken na een zwaar ongeval op de Nürburgring weer in een Formule 1-wagen stapte. Michael Jordan had de Chicago Bulls vaarwel gezegd, maar keerde na de moord op zijn vader en een omzwerving in de honkbalwereld toch terug op het oude nest voor The Last Dance. De carrière van Tiger Woods leek na talloze tegenslagen voorbij, maar op het iconische Augusta wist hij The Masters nog eens op zijn naam te schrijven. Of - dichter bij huis - de sympathieke Zeeuwse sprinter Fabio Jakobsen. Hij toonde afgelopen weekend zijn nieuwe gebit aan de wereld nadat hij vorig jaar augustus nog voor zijn leven vocht na een verwoestende valpartij tijdens de Ronde van Polen. Jakobsen koerst weer op niveau, dat mogen we gerust een wonder noemen. 

Uiteraard zijn deze verhalen op hun eigen manier uniek, maar de gemene deler is het vermogen om te blijven werken aan dat ultieme doel. Daar horen een eigen verhaal, een lijdensweg en persoonlijke littekens bij, maar het leidt uiteindelijk vaak tot iets moois. Het is ook van toepassing op Marc Marquez, die zondag zijn 83ste overwinning in de MotoGP boekte. Het was zonder twijfel de meest bijzondere overwinning uit zijn loopbaan. Het was de elfde op de Sachsenring. Waar anders dan op de Sachsenring? Als buitenstaanders hebben we - zo eerlijk moeten we zijn - geen idee hoe heftig de blessure, de operaties en de lijdensweg geweest is voor de man uit Cervera. De emoties die gepaard gingen met de triomftocht in Duitsland gaven daarover iets meer prijs.

Psychologische strijd

De manier waarop Marquez de wedstrijd naar zijn hand zette was bovendien heel indrukwekkend. Hij posteerde zich aan kop en profiteerde van de onzekerheid van andere coureurs toen het zachtjes begon te druppelen op het Duitse circuit. Waar de witte vlag voor enkele coureurs een signaal was om iets voorzichtiger te zijn, schroefde Marquez het tempo een paar tandjes op. Binnen twee rondjes won hij twee seconden op de achtervolgers. Miguel Oliveira, momenteel dé man in vorm in de MotoGP, wist zich naar voren te werken in de achtervolgende groep en wat volgde was een intense strijd om elke tiende van een seconde.

Tekst loopt door onder de foto.

Marc Marquez en Miguel Oliveira vechten om de overwinning in de GP van Duitsland

Het deed mij eerlijk gezegd denken aan een ander iconisch sportmoment. In The Rumble in the Jungle was het ook rondenlang close tussen Muhammed Ali en zijn uitdager George Foreman. Het was geen duel met spectaculaire inhaalacties, met duw- en trekwerk of waarbij de verf tussen de beide machines uitgewisseld werd. In dit gevecht moest Oliveira alles geven om een paar tienden van zijn achterstand af te knabbelen. Aangemoedigd door teambaas Alberto Puig, die zijn coureur voor de Duitse GP op Helmut Marko-achtige wijze opgebeld had, wist Marquez op zijn beurt weer een paar tienden te pakken. Op een gegeven moment was het verschil slechts negen tienden van een seconde, waardoor Oliveira de aansluiting leek te hebben. Op het moment dat je het niet meer verwachtte, deelde Marquez de genadeklap uit. Met drie ronden te gaan won hij ineens een halve seconde op zijn tegenstrever, die op dat moment wist dat het klaar was. Knock-out. In dat opzicht was het in zekere zin ook een psychologische strijd tussen de beide coureurs.

Emoties

Na de race vertelde Marquez dat hij zich de laatste ronden amper kon concentreren. Dat zijn gedachten steeds teruggingen naar vorig jaar, toen hij twijfelde of hij ooit weer normaal zou kunnen functioneren. Of hij weer zou kunnen racen, of hij ooit op de hoogste trede van het podium aan de prosecco mocht proeven. Logisch was het dat Marquez zich na de finish even wilde afzonderen om zijn emoties op een rij te krijgen, maar de Duitse marshals gaven hem daar geen kans toe. Zijn motor werd beplakt met een papier waarop de elfde overwinning van de ‘SachsenKing’ aangegeven werd. Marquez werd van zijn fiets getrokken en moest een stuk siervuurwerk afsteken waar hij eigenlijk niet zoveel trek in had. Even verderop stond Alex Marquez en met zijn jongere broer kon Marc die emoties wel delen. Als sparringpartner wist Alex wat de achtvoudig wereldkampioen heeft doorgemaakt, hoewel hij daar in de openbaarheid nooit veel over gezegd heeft. 

Een teamlid van Repsol Honda moedigt Marc Marquez aan.

In een even emotioneel interview in parc fermé toonde Marquez nogmaals zijn emoties. Niet meer dan begrijpelijk. Wij buitenstaanders kunnen ons er geen voorstelling van maken hoe diep de figuurlijke put geweest moet zijn waar Marquez in geleefd heeft. Na de zware crash in de Grand Prix van Spanje moest Marquez bezig met zijn herstel, maar kreeg hij ook een stevige realiteitscheck. Hij kwam niet langer weg met alle risico's. Op brute wijze werd Marquez met de neus op de feiten gedrukt en daar hoort onzekerheid en twijfel bij. Die twijfels zullen na de overwinning in Duitsland nog niet helemaal weg zijn, maar desondanks leek het succes op de Sachsenring wel als een bevrijding te werken. 

De 'worsteling' is nog niet voorbij

Natuurlijk is de Honda altijd ijzersterk op de Sachsenring en had Marquez in de MotoGP een ongeslagen status op het circuit. Natuurlijk werd zijn fysieke achterstand beperkt door het simpele feit dat het circuit meer bochten naar links heeft dan naar rechts. Maar zelfs met die voordelige factoren moest Marquez het helemaal zelf doen. Hij moest zijn twijfels overwinnen en antwoord zien te vinden op de vragen die gesteld werden. Nog niet al die vragen zijn beantwoord, gaf Marquez ruiterlijk toe. “De worsteling is nog niet voorbij. Op de komende circuits zoals Assen zullen we weer met de neus op de feiten gedrukt worden”, aldus de Spanjaard. 

Een van de weinige mensen waar Marquez zijn twijfels mee kon bespreken was oud-wereldkampioen Mick Doohan, die gedurende zijn carrière ook zwaar geblesseerd raakte en een manier moest vinden om terug te komen. Het was een signaal dat maar heel weinig coureurs dit op deze manier doorgemaakt hebben. Met de overwinning op de Sachsenring heeft Marquez voor zichzelf een enorme horde genomen op weg naar een hoger niveau. In Assen zal het dus nog doorbijten zijn, maar "de tank zit weer vol" om tijdens de zomerstop verder te werken aan zijn fysiek. Dan krijgt Marquez kans om de achterstand enigszins goed te maken. En dan krijgt ook Honda kans om de zaken op een rij te zetten, de RC213V is immers nog altijd een probleemgeval. 

Als er één ding duidelijk is na de overwinning van Marquez is het wel dat we wat betreft het scoren van overwinningen het laatste nog niet van hem gezien hebben. Laten we hopen dat we in de toekomst nog wat vaker de menselijke kant zien van Marquez. De buitenaardse coureur kennen en waarderen we inmiddels, maar de mens Marquez is minstens zo belangrijk.