Hoeveel coureurs wonnen er zowel in F1 als op Le Mans?
De 24 uur van Le Mans is een van de moeilijkste races ter wereld. Hoeveel Formule 1-coureurs hebben deze race gewonnen? Motorsport.com zet ze op een rijtje.
Foto door: Nikolaz Godet
Formule 1 en de 24 uur van Le Mans zijn zo verschillend als het maar kan. Aan de ene kant heb je een puur sprintkampioenschap met speciaal ontworpen wagens gebouwd volgens strikte reglementen, aan de andere kant heb je een hele dag waar het het doel is om zo lang en zo ver mogelijk te rijden zonder problemen, in wagens vergelijkbaar met materiaal dat je op de openbare weg tegenkomt bestuurd door niet één, maar drie coureurs.
Ondanks deze grote verschillen zijn er wel degelijk coureurs die zowel in de F1 als op Le Mans hebben gewonnen.
F1-wereldkampioenen die Le Mans wonnen
Mike Hawthorn / Ivor Bueb, Jaguar Cars, Jaguar D-type
Photo by: Motorsport Images
Mike Hawthorn
- F1-deelnames: 45 (1952 – 1958)
- F1-kampioenschappen: 1 (1958)
- Le Mans-deelnames: 5 (1953, 1955 – 1958)
- Le Mans-overwinningen: 1 (1955)
Mike Hawthorn was de eerste coureur die beide evenementen won. Hij begon met het winnen van Le Mans.
Na een diskwalificatie in 1953 vanwege illegale remmen, kwam Hawthorn twee jaar later terug met een Jaguar D-type. De coureur raakte betrokken in een titanengevecht met Juan Manuel Fangio in de openingsfase van de race. De twee legendes verbraken het ronderecord tien keer in de eerste twee uur. Wat een prachtige race had moeten worden, eindigde in een grote tragedie. Hawthorn remde hard om de pits in te komen, daardoor raakten Lance Macklin en Pierre Levegh elkaar. De Mercedes vloog richting het publiek, vloog in brand en mensen werden geraakt door rondvliegende brokstukken. Levegh kwam net als meer dan tachtig toeschouwers om het leven. 180 anderen raakten gewond. Hawthorn werd niet verantwoordelijk gehouden voor het incident. Zijn enige Formule 1-titel kwam in 1958, een jaar voordat hij om het leven kwam bij een verkeersongeluk.
Olivier Gendebien and Phil Hill, 1st position, raise their bouquets on the podium at the 1962 Le Mans 24 Hours
Photo by: Motorsport Images
Phil Hill
- F1-deelnames: 49 (1958 – 1964, 1966)
- F1-kampioenschappen: 1 (1961)
- Le Mans-deelnames: 14 (1953, 1955 – 1967)
- Le Mans-overwinningen: 3 (1958, 1961, 1962)
Het was alles of niks voor Phil Hill op Le Mans. Van zijn veertien pogingen won hij drie edities, in de overige elf viel hij uit.
In zijn eerste Le Mans reed Hill voor het Amerikaanse Rees T. Makins-team, waarin hij een OSCA MT-4 bestuurde. De wagen hield het tachtig ronden vol voordat de transmissie het begaf. Daarna kwam hij acht keer uit voor Ferrari, het team waarmee zijn Le Mans-carrière het meest geassocieerd wordt. Voor Ferrari liepen de resultaten sterk uiteen. Drie keer won hij de meest prestigieuze endurance-race ter wereld, maar in 1957 kwam hij niet verder dan twee ronden.
In zijn Formule 1-carrière pakte Hill drie overwinningen en een wereldtitel in 1961. Ook dit presteerde hij in een Ferrari.
Race winner Jochen Rindt (AUT) / Maston Gregory (USA) Ferrari 250 LM, 1965 Le Mans 24 Hours
Photo by: David Phipps / Motorsport Images
Jochen Rindt
- F1-deelnames: 60 (1964 – 1970)
- F1-kampioenschappen: 1 (1970)
- Le Mans-deelnames: 4 (1967 – 1967)
- Le Mans-overwinningen: 1 (1965)
Tussen 1964 en 1967 deed Jochen Rindt vier keer mee aan de 24 uur van Le Mans. Net als bij Hill was het bij Rindt een afwisseling tussen overwinningen en DNF's.
Rindt's tweede poging bracht hem zijn eerste en enige overwinning op Le Mans. Samen met teamgenoot Masten Gregory passeerden ze de finishlijn met vijf ronden voorsprong op de nummer twee.
Zijn doorbraak in de Formule 1 kwam in 1969, om een jaar later de wereldtitel te pakken. Dit zou echter de meest tragische wereldtitel ooit zijn, omdat de Oostenrijker vier races voor het einde van het seizoen kwam te overlijden. Omdat hij qua punten niet meer in te halen was door de concurrentie, is hij de enige coureur in de historie van de Formule 1 die postuum wereldkampioen is geworden.
Graham Hill and Henri Pescarolo, 1st position, celebrate on the podium, 1972 Le Mans 24 Hours
Photo by: Rainer Schlegelmilch / Motorsport Images
Graham Hill
- F1-deelnames: 176 (1958 – 1975)
- F1-kampioenschappen: 2 (1962, 1968)
- Le Mans-deelnames: 10 (1958 – 1966, 1972)
- Le Mans-overwinningen: 1 (1972)
Graham Hill is de enige coureur die ooit de Triple Crown of Motorsport heeft gewonnen. Hij won de GP van Monaco, de 24 uur van Le Mans én die Indy 500. Na in 1962 wereldkampioen F1 te zijn geworden pakte Hill een jaar later zijn eerste van vijf overwinningen in Monaco.
In 1966 zegevierde hij in de Indy 500, om zes jaar later te winnen op Le Mans. Na negen pogingen en een tweede plaats als beste resultaat was het eindelijk tijd voor Hill op het Circuit de la Sarthe. Hij en teamgenoot Henri Pescarolo hadden na 24 uur elf ronden voor op de nummer twee en zo werd Hill de eerste en tot nu toe enige coureur die de Triple Crown voltooid heeft.
#8 Toyota Gazoo Racing Toyota TS050: Sébastien Buemi, Kazuki Nakajima, Fernando Alonso, celebrate winning the 2018 Le Mans 24 Hours
Photo by: Sam Bloxham / Motorsport Images
Fernando Alonso
- F1-deelnames: 322 (2001, 2003 – 2018, 2021)
- F1-kampioenschappen: 2 (2005, 2006)
- Le Mans-deelnames: 2 (2018, 2019)
- Le Mans-overwinningen: 2 (2018, 2019)
Fernando Alonso werd wereldkampioen Formule 1 in 2005 en 2006. Het hadden zeker meer dan twee titels kunnen zijn maar de carrière van de Spanjaard wordt gekenmerkt door pech als het gaat om de keuzes van teams. Bij McLaren belandde hij in 2007 in allerlei rellen en ruzies, bij Ferrari had hij wel de vorm maar niet het materiaal voor de titel en zijn tweede periode bij McLaren was het absolute dieptepunt. Reden genoeg voor uitstapjes hier en daar.
Het eerste uitstapje was de Indy 500 in 2017. Alonso reed een ijzersterke race maar viel uit door een kapotte Honda-motor, die hem ironisch genoeg ook al jaren dwarszat in de F1. In 2018 en 2019 kwam hij voor Toyota uit in het FIA World Endurance Championship en op Le Mans. Beide edities won hij samen met Kazuki Nakajima en Sebastien Buemi. Echt sterke concurrentie was er dan misschien niet - na het vertrek van Audi en Porsche was Toyota het enige overgebleven fabrieksteam met hybride-aandrijving - maar Le Mans is niet alleen een race tegen tegenstanders, maar ook tegen de klok en de omstandigheden en beide overwinningen waren prachtig voltooid.
F1 race-winnaars die Le Mans wonnen
Jürgen Barth / Hurley Haywood / Jacky Ickx, Martini Racing Porsche System, Porsche 936/77 - Porsche 911/78, lead the 1977 Le Mans 24 Hours
Photo by: Motorsport Images
Naast wereldkampioenen zijn er ook genoeg racewinnaars in de F1 die op Le Mans zeges hebben gepakt. De meest succesvolle coureur over beide disciplines is Jacky Ickx, die acht GP's en zes edities van Le Mans won.
|
Coureur |
F1-deelnames |
F1-overwinningen |
Le Mans-deelnames |
Le Mans-overwinningen |
|
Jose Froilan Gonzalez |
26 (1950 – 1957, 1960) |
2 |
4 (1950 – 19511 1953 – 1954) |
1 (1954) |
|
Maurice Trintignant |
81 (1950 – 1964) |
2 |
15 (1950 – 1962, 1964 – 1965) |
1 (1954) |
|
Ludovico Scarfiotti |
10 (1963 – 1968) |
1 |
8 (1960 – 1967) |
1 (1963) |
|
Lorenzo Bandini |
42 (1967 – 1967) |
1 |
5 (1962 – 1966) |
1 (1963) |
|
Bruce McLaren |
100 (1958 – 1970) |
4 |
8 (1959, 1961 – 1967) |
1 (1966) |
|
Dan Gurney |
86 (1959 – 1968, 1970) |
4 |
10 (1958 – 1967) |
1 (1967) |
|
Pedro Rodriguez |
55 (1963 – 1971) |
2 |
14 (1958 – 1971) |
1 (1968) |
|
Jacky Ickx |
116 (1966 – 1979) |
8 |
15 (1966 – 1967, 1969 – 1970, 1973, 1975 – 1983, 1985) |
6 (1969, 1975 – 1977, 1981 – 1982) |
|
Didier Pironi |
70 (1978 – 1982) |
3 |
4 (1976 – 1978, 1980) |
1 (1978) |
|
Johnny Herbert |
161 (1989 – 2000) |
3 |
8 (1990 – 1992, 2001 – 2004, 2007) |
1 (1991) |
|
Jochen Mass |
105 (1973 – 1980, 1982) |
1 |
11 (1972, 1978, 1981 – 1983, 1985 – 1989, 1991, 1995) |
1 (1989) |
|
Michele Alboreto |
194 (1981 – 1994) |
5 |
8 (1981 – 1983, 1996 – 2000) |
1 (1997) |
Coureurs zonder F1-overwinning
#19 Porsche Team Porsche 919 Hybrid: Nico Hulkenberg, Nick Tandy, Earl Bamber celebrate winning the 2015 Le Mans 24 Hours
Photo by: Eric Gilbert / Motorsport Images
Winnen in de Formule 1 is niet makkelijk. Je bent afhankelijk van je team, je wagen, de locatie en vele andere factoren. Sommige coureurs krijgen niet de kans om te winnen in de F1, maar doen dat wel op Le Mans.
Een van de meest in het oog springende voorbeelden is Nico Hülkenberg. De Duitser houdt het record voor meeste F1-deelnames zonder podium, maar in 2015 stuurde hij een Porsche 919 Hybrid naar de overwinning in Frankrijk. Hierbij versloeg hij onder andere Mark Webber.
|
Coureur |
F1 deelnames |
Le Mans deelnames |
Le Mans overwinningen |
|
Louis Rosier |
38 (1950 – 1956) |
9 (1938, 1949 – 1956) |
1 (1951) |
|
Peter Walker |
4 (1950 – 1951, 1955) |
1 (1951 – 1956) |
1 (1951) |
|
Peter Whitehead |
10 (1950 – 1954) |
8 (1950 – 1955, 1957 – 1958) |
1 (1951) |
|
Hermann Lang |
2 (1953 – 1954) |
1 (1952) |
1 (1952) |
|
Tony Rolt |
3 (1950,1953,1955) |
7 (1949 – 1955) |
1 (1953) |
|
Duncan Hamilton |
5 (1951 – 1953) |
9 (1950 – 1958) |
1 (1953) |
|
Ivor Bueb |
5 (1957 – 1959) |
5 (1955 – 1959) |
2 (1955, 1957) |
|
Ron Flockhart |
13 (1954, 1956 – 1960) |
6 (1955 – 1957, 1959 - 1961) |
2 (1956 – 1957) |
|
Olivier Gendebien |
14 (1955 – 1966, 1958 – 1961) |
8 (1955 – 1962) |
4 (1958, 1960 – 1962) |
|
Carroll Shelby |
8 (1958 – 1959) |
2 (1954, 1959) |
1 (1959) |
|
Roy Salvadori |
47 (1952 – 1962) |
11 (1953 – 1963) |
1 (1959) |
|
Nino Vaccarella |
4 (1961 – 1962, 1965) |
11 (1961, 1962, 1964 – 1972) |
1 (1964) |
|
Masten Gregory |
38 (1957 – 1963, 1965) |
16 (1955, 1957 – 1966, 1968 – 1972) |
1 (1965) |
|
Chris Amon |
96 (1963 – 1976) |
8 (1967 – 1967, 1969, 1971 – 1973) |
1 (1966) |
|
Lucien Bianchi |
17 (1959 – 1963, 1965, 1968) |
13 (1956 – 1968) |
1 (1968) |
|
Jackie Oliver |
50 (1967 – 1973, 1977) |
3 (1968, 1969, 1971) |
1 (1969) |
|
Richard Attwood |
16 (1964 – 1965, 1967 – 1969) |
9 (1963, 1964, 1966 – 1971, 1984) |
1 (1970) |
|
Helmut Marko |
9 (1971 – 1972) |
3 (1970 – 1972) |
1 (1971) |
|
Gijs van Lennep |
8 (1971, 1973 – 1975) |
7 (1970 – 1976) |
2 (1971, 1976) |
|
Henri Pescarolo |
57 (1968 – 1974, 1976) |
33 (1966 – 1968, 1970 – 1999) |
4 (1972 – 1974, 1984) |
|
Gerard Larrousse |
1 (1974) |
8 (1967 – 1974) |
2 (1973 – 1974) |
|
Derek Bell |
9 (1968 – 1972, 1974) |
26 (1970 – 1983, 1985 – 1996) |
5 (1975, 1981 – 1982, 1986 – 1987) |
|
Vern Schuppan |
9 (1972, 1974 – 1975, 1977) |
16 (1973 – 1979, 1981 – 1989) |
1 (1983) |
|
Paolo Barilla |
9 (1989 – 1990) |
7 (1982 – 1986, 1988 – 1989) |
1 (1985) |
|
Hans-Joachim Stuck |
74 (1974 – 1979) |
18 (1972 – 1973, 1980 – 1983, 1985 – 1991, 1993 – 1998) |
2 (1986 – 1987) |
|
Jan Lammers |
23 (1979 – 1982, 1992) |
24 (1983 – 1984, 1987 – 1990, 1992 – 1993, 1996 – 2008, 2011, 2017 – 2018) |
1 (1988) |
|
Johnny Dumfries |
15 (1986) |
5 (1987 – 1991) |
1 (1988) |
|
Martin Brundle |
158 (1984 – 1989, 1991 – 1996) |
8 (1987 – 1988, 1990, 1997 – 1999, 2001, 2012) |
1 (1990) |
|
Volker Weidler |
10 (1989) |
5 (1987, 1989 – 1992) |
1 (1991) |
|
Bertrand Gachot |
47 (1989 – 1992, 1994 – 1995) |
6 (1990 – 1992, 1994 – 1995, 1997) |
1 (1991) |
|
Derek Warwick |
147 (1981 – 1990, 1993) |
5 (1983, 1986, 1991 – 1992, 1996) |
1 (1992) |
|
Yannick Dalmas |
24 (1987 – 1990, 1994) |
12 (1991 – 2002) |
4 (1992, 1994 – 1995, 1999) |
|
Mark Blundell |
61 (1991, 1993 – 1995) |
7 (1989 – 1990, 1992, 1995, 2001 – 2003) |
1 (1992) |
|
Geoff Brabham |
48 (1995 – 1997) |
3 (1989, 1990, 1993) |
1 (1993) |
|
Mauro Baldi |
36 (1982 – 1985) |
12 (1984 – 1986, 1988 – 1989, 1991 – 1994, 1997 – 2000) |
1 (1994) |
|
JJ Lehto |
62 (1989 – 1994) |
10 (1990 – 1991, 1995 – 1997, 1999, 2002 – 2005) |
2 (1995, 2005) |
|
Alexander Wurz |
69 (1997 – 2000, 2005, 2007) |
9 (1996, 2008 – 2015) |
1 (1996) |
|
Stefan Johansson |
79 (1980, 1983 – 1991) |
15 (1983 – 1984, 1990 – 1992, 1997 – 2001, 2003, 2006 – 2008, 2012) |
1 (1997) |
|
Allan McNish |
16 (2002) |
14 (1997 – 2000, 2004 – 2013) |
2 (1998, 2008) |
|
Pierluigi Martini |
118 (1984 – 1985, 1988 – 1995) |
5 (1984, 1996 – 1999) |
1 (1999) |
|
Emanuele Pirro |
37 (1989 – 1991) |
13 (1981, 1998 – 2008, 2010) |
5 (2000 – 2002, 2006, 2007) |
|
David Brabham |
24 (1990, 1994) |
18 (1992 – 1993, 1996 – 2010, 2012) |
1 (2009) |
|
Mark Gene |
36 (1996 – 2000, 2003 – 2004) |
8 (2007 – 2014) |
1 (2009) |
|
Andre Lotterer |
1 (2014) |
11 (2009 – 2019) |
3 (2011 – 2012, 2014) |
|
Nico Hulkenberg |
179 (2010, 2012 – 2020) |
1 (2015) |
1 (2015) |
|
Brendon Hartley |
25 (2017 – 2018) |
9 (2012 – 2020) |
2 (2017, 2020) |
|
Sebastian Buemi |
55 (2009 – 2011) |
9 (2012 – 2020) |
3 (2018 – 2020) |
|
Kazuki Nakajima |
36 (2007 – 2009 |
9 (2012 – 2020) |
3 (2018 – 2020) |
Sluit je aan bij de Motorsport community
Praat meeDeel of bewaar dit artikel
Pérez wil tweejarig F1-contract: “Eenjarige deal heeft geen zin”
Wind problematisch op vrijdag WSBK Assen: “Motor wilde rechtdoor”
Hamilton verwelkomde regen in sprint kwalificatie: "Op droge baan niet snel genoeg"
MotoGP-baas Honda in de war: Theoretische verbeteringen werken niet
Abonneer en krijg toegang tot Motorsport.com met je adblocker
Van Formule 1 tot MotoGP: we brengen het laatste nieuws, diepgaande analyses en exclusieve interviews rechtstreeks uit de paddock. Om ons vak zo goed mogelijk uit te kunnen voeren, worden er op de website advertenties getoond. We merken op dat je een adblocker gebruikt en willen je vragen om deze uit te zetten. Daarnaast geven we je de mogelijkheid om abonnee te worden en voor een klein bedrag te genieten van een advertentievrije website.
Beste reacties