Analyse: Winnaars en verliezers F1 Grand Prix van Miami

Winnaars:

De statistiek dat Max Verstappen dit jaar alle races wint die hij finisht, staat ook na het vijfde raceweekend nog fier overeind. Rond het Hard Rock Stadium van Miami is de man met startnummer 1 wel zwaar en ook op verschillende manieren op de proef gesteld. Het begon met een miserabele vrijdag op een circuit waar rijtijd cruciaal is en eindigde met een late safety car. Charles Leclerc haalde na de herstart alles uit de kast, maar Verstappen - ook geholpen door de afstelling en topsnelheid van Red Bull - gaf geen krimp. Het enige noemenswaardige foutje maakte de Limburger op zaterdag in Q3, maar dat is door de focus van Red Bull op de race pace niet doorslaggevend gebleken. Sterker nog: door twee weekenden op rij de maximale score te halen, geeft Verstappen nog maar negentien punten toe in de WK-stand. Het is een scenario waar hij na de Australische GP blind voor had getekend en gezien de snelheid van de RB18 zit er nog wel meer in het vat.

Die laatste constatering is ook meteen de reden dat Ferrari ditmaal niet als winnaar wordt aangeduid. Natuurlijk, een dubbel podium is prima voor de Scuderia en een mooie opsteker voor Carlos Sainz, maar Leclerc zei niet voor niets dat Ferrari snel upgrades nodig heeft om gelijke tred te houden met Red Bull. De voorkeur voor het tweede stekje gaat dan ook naar George Russell, die keurig van P12 naar P5 reed. Hij gaf na afloop eerlijk toe dat de safety car als geroepen kwam, maar Russell verdient zelf ook lof. Zijn race pace op de harde band en het meedenken over de strategie - 'laten we langer doorrijden en hopen op een VSC of SC' - verdienen een pluim. Teamgenoot Lewis Hamilton zat weliswaar op een andere strategie en had zijn stop al gemaakt, maar hij bleek compleet overrompeld toen het team hem om tactische input vroeg: "Tja, daar zijn jullie toch voor", sprak de zevenvoudig wereldkampioen. Het heeft er mede toe geleid dat Hamilton wederom achter zijn jongere teamgenoot is geëindigd en daar zag het zaterdagmiddag niet bepaald naar uit...

De laatste winnaar is de man die als derde eindigde in het F2-seizoen waarin Russell kampioen werd: Alexander Albon. De Thai promoveerde het jaar erna net als Russell en Lando Norris naar de koningsklasse, maar vond meer obstakels op zijn weg. Albon ging kopje onder naast Verstappen, maar krijgt dit jaar een tweede kans. Een tweede kans waarvoor hij naar eigen zeggen beter is voorbereid dan ooit tevoren. Een auto om heldendaden mee te verrichten heeft Williams jammer genoeg niet, coureurs kunnen zich niet meer wensen dan puntenfinishes. Dat Albon daar tweemaal op rij vanuit kansloze positie in is geslaagd, zegt veel over zijn klasse op zondag. Albon doet geen gekke dingen, imponeert met een goede race pace en weet zijn banden lovenswaardig heel te houden. Het maakt inhaalraces zoals in Imola en Miami mogelijk. De schoenen van Russell zijn groot om te vullen bij Williams, maar Albon is goed bezig en overvleugelt Nicholas Latifi nu al volledig.

Verliezers:

Sergio Perez valt afgaande op de potentie van Red Bull als verliezer aan te duiden, maar dat zou onterecht zijn doordat hij (ook in de slotfase nog) 30 pk minder had. Een één-tweetje zat er volgens Christian Horner in, maar het mislopen daarvan valt niet aan de Mexicaan toe te schrijven. In plaats daarvan gaat de twijfelachtige eer naar McLaren. Het team uit Woking is dit jaar lastig te peilen. In Bahrein was het huilen met de pet op, maar daarna wist men zich achter Ferrari, Red Bull en Mercedes tot best of the rest te kronen. In Miami was Valtteri Bottas dat en bleek het verval bij McLaren groot. Daniel Ricciardo hobbelde het hele weekend achter de feiten aan en de man die de kastanjes uit het vuur had moeten halen, was vroegtijdig klaar. Het incident tussen Norris en Pierre Gasly werd vooral veroorzaakt door technisch malheur van laatstgenoemde, al had Norris ook iets meer over de marbles kunnen rijden en marge kunnen nemen. Slotsom is dat McLaren The States puntloos verlaat en op zo'n domper had men na Bahrein eigenlijk niet nogmaals gerekend.

Het puntloos eindigen geldt ook voor Sebastian Vettel. De Duitser had in de slotfase nog best één à twee puntjes op kunnen rapen, maar een aanvaring met nota bene zijn beste vriend in de paddock besloot anders. Vettel en Mick Schumacher vonden elkaar op hun weg, waardoor een lastig weekend in tranen eindigde. De situatie van Vettel en Aston Martin is veelvuldig aan deze kant van de rubriek besproken, al is een extra factor dat Vettel afgelopen weekend in de kwalificatie is verslagen door Lance Stroll - toch geen hoogvlieger. De Canadees wist Q3 te halen, terwijl Vettel het met de dertiende startplek moest doen. Althans: dat dacht hij toen nog. Een probleem met de brandstof leidde uiteindelijk tot een start vanuit de pitstraat, al gaf de race pace van Aston Martin de burger wel moed. Een puntenfinish voor Vettel had dat ook kunnen doen, maar ja... dat ene moment. Of zoals de viervoudig wereldkampioen zelf zei: "Dit was heel dom van ons allebei."

De tumultueuze slotfase heeft ook Haas de kop gekost. De Amerikaanse brigade heeft dit jaar een veel betere auto dan vorig jaar en hoopte op eigen bodem te imponeren, maar daar is weinig van terecht gekomen. Waar Haas in drie van de vier voorbije raceweekenden een auto in Q3 had, eindigde de zaterdag in Miami op P15 en P16. Kevin Magnussen kampte met radioproblemen, maar dat neemt niet weg dat het geheel ondermaats was. In de openingsronde leek het duo alles in één klap goed te maken en in gevecht te komen voor de punten. Guenther Steiner dacht alsnog goede sier te maken voor de eigen achterban, maar zover kwam het niet. In de slotfase kwam het namelijk niet eenmaal tot contact met een Aston Martin, maar zelfs twee keer. Magnussen en Stroll raakten elkaar ook, waarna de Deen moest opgeven. Het is pas het tweede weekend dit jaar waarin Haas puntloos is gebleven. Dat zegt in essentie veel over de progressie, maar er is ook een keerzijde: Haas is sinds de F1-entree nooit sterk geweest in de doorontwikkeling, waardoor er beter nu gescoord kan worden en het weggooien van dergelijke kansen aan het eind van de rit kostbaar kan blijken.