Special feature

De mooiste dag uit mijn carrière: Jeroen Bleekemolen

In de rubriek 'De mooiste dag uit mijn carrière' blikt Motorsport.com met prominenten uit de vaderlandse auto- en motorsport terug op het meest bijzondere moment uit hun loopbaan. In deze aflevering: alleskunner Jeroen Bleekemolen.

Jeroen Bleekemolen

Jeroen Bleekemolen

A1GP

Oranje boven

Alles over de nationale coureurs!

Datum: 1 oktober 2006

Plaats van handeling: Circuit Zandvoort

Wat vooraf ging: Het unieke landenkampioenschap A1GP had net het eerste jaar achter de rug. De tweede jaargang zou op Circuit Zandvoort aftrappen. Team Nederland, gerund door Jan Lammers, had net als in het eerste seizoen haar zinnen gezet op Jos Verstappen als vaste rijder. Jeroen Bleekemolen was in het seizoen 2005-2006 de testrijder van het team. Hij mocht in Zandvoort die rol nog eenmaal vertolken, daarna zou de formatie op zoek gaan naar een betalende reserve. Enkele dagen voordat de seizoensopener zou plaatsvinden ontstond er een onoverkomelijk meningsverschil tussen sterrijder Verstappen, de A1GP-organisatie en de teamleiding. Op dinsdagavond - toen hij op kraamvisite was bij zijn broer - kreeg Bleekemolen een kort belletje: ‘Je gaat dit weekend rijden’.

“Ik weet het nog goed: het was dinsdagavond vrij laat toen ik gebeld werd met de mededeling dat ik zou gaan rijden. Het was maar een heel kort gesprek. Het enige dat ik kon denken was: 'Huh? Wat?' Bizar! Opeens ging ik van reserverijder die aan zijn laatste weekend zou beginnen naar fulltime coureur. Ik wist niet wat ik moest denken of zeggen. Ik wist ook niet eens of ik het wel aan zou kunnen. Die wagens waren best heftig, zonder stuurbekrachtiging, en de races waren vrij lang. Ik had daar helemaal niet voor getraind...”

Meer uit deze serie:

Wat er die dag gebeurde: “Het weekend verliep tot de racedag redelijk. We stonden waar we hoorden te staan. In die tijd waren er twee goede teams, DAMS en Supernova, die drie of vier landen onder de hoede hadden. Zij hadden dus veel meer data dan wij als eenpitter. Als we zesde zouden worden, was dat een prima resultaat. Veel meer zat er niet in, dat was in het eerste jaar met Jos ook al zo." 

"In de sprintrace reden we waar we thuishoorden en finishte ik als negende. De hoofdrace begon onder droge omstandigheden, al wisten we dat er misschien wat regen zou kunnen gaan vallen. Dat is wel maf: nu denk ik voor de race alles helemaal uit en bekijk ik alle scenario’s, toen keek ik er nauwelijks naar. Ineens werd het donker en begon het te regenen. We konden nog wel even door op slicks maar niet veel later ging het volledig los. Ze zeggen altijd dat de beste coureurs in de regen boven komen drijven. Daar ben ik het een beetje mee eens maar je moet er ook wel een goede auto voor hebben om dat te kunnen laten zien. Wij reden bijvoorbeeld met een heel losse antiroll-bar omdat we te weinig tractie hadden op een droge baan. De topteams hadden dat niet, zij hadden gewoon een goede set-up. Door die aanpassing hadden wij in de regen juist veel meer tractie. Op het moment dat het nat was gingen we vliegen: we waren twee tot drie seconden per ronde sneller dan de rest. Ik vloog iedereen links en rechts voorbij, ik snapte er zelf ook niets van. Het ging gewoon vanzelf.”

Tekst gaat verder onder de foto.

 

“Na een paar ronden kwam ik bij de kop te rijden: Frankrijk had de leiding in handen met Nicolas Lapierre, Nico Hülkenberg reed voor Duitsland tweede. Ik was sneller en klapte er zo naar toe. Eerst pakte ik Hülkenberg en zag het publiek al bewegen en gekkigheid ontstaan. Toen had ik al iets van: ‘Wow, wat is hier aan het ontstaan?’ Op de grote schermen langs de baan zag ik al beelden van de oranje massa, ik kreeg letterlijk kippenvel in de auto. Vervolgens pakte ik de kop van Frankrijk en toen ging het echt los. Dat heb ik nooit meer bij een andere race gezien. Er stond 100.000 man langs de baan te gillen, juichen en springen. Ik pakte de kop in de Tarzan, bij lage toeren in de regen, en hoorde het gejuich boven mijn motor uit komen. De hele ronde begon overal waar ik kwam iedereen te springen, een oranje zee van mensen. Echt bizar. Ik moest mezelf er echt toe zetten om gefocust te blijven.”

Hoe het eindigde: Naarmate de race vorderde nam de regen af en werd de baan droger. Team Nederland nam de gok om door te blijven rijden op regenbanden, waar de achtervolgers de pits indoken voor slicks. Met nog een paar ronden te gaan werd Bleekemolen gepasseerd en viel uiteindelijk zelfs buiten het podium: “Achteraf hadden we die gok misschien niet moeten nemen. Tegenwoordig ben ik door al mijn endurance-ervaring best goed in strategie, in Amerika doe ik vaak de strategie vanuit de auto. Nu zou ik het heel anders hebben gedaan, maar ik was toen een stuk jonger en als rijder was dat niet mijn taak. Natuurlijk hadden we binnen moeten komen, daar is geen twijfel over mogelijk. Bovendien bleef één auto continu op slicks rijden dus met een simpel rekensommetje hadden we precies kunnen zien wat we hadden moeten doen. We waren ook het enige team dat die fout maakte. Aan de andere kant had niemand verwacht dat we daar reden, het team was ook niet helemaal scherp meer.”

Het heldenonthaal na afloop: (Tekst gaat verder onder de foto's)

Foto door: A1GP

Foto door: A1GP

Foto door: A1GP

Foto door: A1GP

Foto door: A1GP

Foto door: A1GP

Foto door: A1GP

Foto door: A1GP

Foto door: A1GP

9

“De eerste tien seconden na de finish was ik niet blij maar toen keek ik om me heen en zag dat het overal op de tribunes een groot feest was. Ik was meteen weer om. Ik draaide op het rechte stuk nog wat donuts terwijl de podiumceremonie gaande was. Iedereen keek naar ons, niemand had nog oog voor de winnaars. Het was een gekkenhuis, ik kan het me nog precies herinneren. Ik heb er ontzettend van genoten en zal het nooit vergeten.”

Hoe ging het daarna verder: Jeroen ontwikkelde zich verder tot allround coureur en boekte in diverse kampioenschappen grote successen. Of die bewuste race in de A1GP hem echt veel heeft opgeleverd? “Ik weet niet of het mijn sportieve carrière echt geholpen heeft. Mijn bekendheid was wel enorm gestegen omdat je wat moois hebt laten zien. In de maanden daarna kreeg ik regelmatig nog reacties van wildvreemden. Soms stond ik te tanken en waren er mensen die me omhelsden en tranen in de ogen kregen. Dat ging nog heel lang door. Inmiddels is iedereen het wel weer vergeten maar toen wist even iedereen wie ik was. Het stond op elke voorpagina in Nederland, voor die tijd wel echt uniek. Mijn zege in de Porsche Supercup in Monaco en de winst in de 24 uur van Le Mans waren ook heel speciaal maar deze dag in Zandvoort zal ik echt nooit vergeten.”

Kijk de volledige race terug:

 

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Retro: Magistrale Bleekemolen tijdens A1GP Zandvoort: “Krijg er nu nog kippenvel van”
Volgend artikel Special: Jos Verstappen en de eerste Nederlandse A1GP-zege

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland