Chip Ganassi Q&A: "Ford is terug met maar één doel, winnen!"

Tijdens een speciaal evenement in het Britse hoofdkwartier in Greatworth Park presenteerde Ford de coureurs voor het FIA World Endurance Championship. Andy Priaulx, Olivier Pla, Stefan Mucke en Marino Franchitti gaan in de GTE Pro op jacht naar de titel. Ook de belangrijkste teamleden waren aanwezig, waaronder de man die titels won in de IndyCar, NASCAR en de Amerikaanse endurance-racerij: Chip Ganassi.

In 2016 begint de Amerikaan aan een nieuwe uitdaging met de Ford GT, met campagnes aan beide kanten van de Atlantische oceaan. Zowel in het WEC als in het IMSA WeatherTech SportsCar Championship moet goed gepresteerd worden. In een exclusief gesprek met Motorsport.com liet Ganassi duidelijk weten wat het doel is, ondanks het feit dat het programma zich nog in de opstartfase bevindt.

Wat betekent het voor Chip Ganassi Racing om betrokken te zijn bij zo’n iconisch merk als Ford?
“Het mooie aan dit programma is dat de auto zoveel passie losmaakt bij mensen, alleen al door wat er 50 jaar geleden gebeurde met zijn opa. Met dat in het achterhoofd, is dit een programma dat bol staat van traditie, van historie, van passie. Ford keert terug in het WEC en IMSA, op Daytona en Le Mans. Dit programma maakt veel van de passie voor de autosport los.”

Is er druk om direct te presteren, gezien het feit dat dit jaar de 50^e verjaardag is van de fameuze eerste Le Mans-triomf van Ford?
“Zeker, er is absoluut wat druk. Maar als er geen druk zou zijn, dan zou iedereen het kunnen doen en dan haal je er geen voldoening uit.”

Hecht je er speciale waarde aan om te proberen Corvette te verslaan, als Amerikaans team en fabrikant?
“Vanuit het oogpunt van het team, is Corvette net als iedere andere tegenstander. Iemand van Ford geeft je misschien een ander antwoord maar voor ons is het gewoon een team dat we moeten verslaan.”

Deelname aan IMSA en WEC in hetzelfde jaar, bestaat het gevaar dat je teveel hooi op de vork neemt?
“We hebben kwalitatief sterke groepen in dienst, zowel in Europa als in Amerika. Dat vormt de basis van de teams. Ik heb niet het gevoel dat we teveel hooi op de vork nemen. We hebben Mike Hull en Mike O’Gara, en George in Amerika. Ik heb alle vertrouwen in George Howard-Chappell hier in Europa. Met deze topmensen moet dat geen probleem opleveren.”

De line-up is zeer ervaren. Heb je overwogen jongere rijders in te passen om hen voor te bereiden op de komende jaren?
“Mogelijk doen we dat in de komende jaren maar vanuit de startblokken wilden we er zeker van zijn dat we rijders aan boord hadden die Le Mans al eens gereden hadden. Met een nieuwe auto probeer je zoveel mogelijk problemen op te lossen. Dat gaat eenvoudiger met rijders die de circuits al kennen. Misschien kijken we later naar jongere coureurs, maar niet vanaf het eerste moment.”

De eerste race van de nieuwe auto vindt later deze maand plaats op Daytona. Is enkel de zege een bevredigend resultaat?
“We hebben er veel energie in gestoken en we hebben niet het plan om als tweede te eindigen. Misschien is er een scenario waarbij we vrede kunnen hebben met die klassering, maar daar denk ik nu nog niet aan. Als teameigenaar neem je deel met één doel, en dat is winnen! Ik kan me geen andere reden bedenken.”

Wat betreft Daytona: Lance Stroll was geen voor de hand liggende keuze in een van de Prototypes gezien zijn jonge leeftijd en zijn gebrek aan ervaring. Wat verwacht je van hem, en bestaat de kans dat hij in de toekomst voor je gaat rijden?
“In die auto is Lance de enige zonder sportscar-ervaring maar hij kan gebruik maken van de ervaring van de andere drie mannen in die auto [Priaulx, Alexander Wurz en Brendon Hartley]. In zijn leeftijdsklasse is hij misschien wel de best gekwalificeerde rijder en hij weet wat hem te doen staat. Ik ken Lance en zijn vader al vele jaren. We hebben dit gezamenlijk besproken en ik zeg nooit nooit met betrekking tot een toekomstige samenwerking. We hebben een goede relatie met Williams, we hebben in het verleden Alex Zanardi en Juan Pablo Montoya in onze auto’s gehad, dus je weet maar nooit.”