Arjan Bos rijdt met gebroken sleutelbeen naar finish van Dakar

Aan de meet van het laatste stuk special stage kon Bos het amper geloven dat hij het had gehaald. “Ik moet nog bijna 700 kilometer naar Buenos Aires. Daar is het podium. Ik ben er nog niet!”, waarachuwde hij. Met een gebroken sleutelbeen het proefje van 64 kilometer rijden, bleek nog wel te doen, maar Bos was wel bang dat het op het laatste moment nog mis zou gaan. “Ik ben heel voorzichtig geweest. Ik heb als een oud wijf de laatste proef gereden. Ik reed het bivak uit naar de start, in het donker, en voor me stak ineens een hond over. Je zult het meemaken dat je op zo’n manier uit de rally gaat. Voor hetzelfde geld vlam ik zo op die hond.”

Bos heeft de afgelopen twee weken ontzettend afgezien. Een paar keer was hij dicht bij een opgave, maar werd hij gered doordat etappes werden afgelast of ingekort. Soms liet de apparatuur hem in de steek, er waren enkele valpartijen, en de hitte en de hoogte werden zijn grootste vijanden, maar Bos, in het dagelijks leven paprikakweker, weigerde om toe te geven aan de pijn. “Dat kan niet. Je móet door.” Daarom was hij er nog niet gerust op toen hij eenmaal gefinisht was. “Je moet het nog wel even doen. Het is een roteind nog naar Buenos Aires. Ik moet en ik zal naar Buenos Aires”, bleef hij herhalen.

Een geluk bij een ongeluk was dat het zijn linker sleutelbeen was die is gebroken. Was het rechts geweest, dan was de rally een dag te vroeg geëindigd voor de Dakar-debutant, die volkomen gesloopt maar op karakter het evenement uitreed. “Het dringt nog totaal niet tot me door. Je bent zo gefocust op dat ene doel, waarvoor alles moet en zal wijken. Ik ben nu al vergeten wat er een week geleden is gebeurd”, vertelde hij. “Je wordt geleefd in die twee weken. Ik verwacht dat het eenmaal thuis allemaal wel op zijn plaats valt. Als alles meezit ben ik dinsdag thuis. Dan is mijn vader jarig. Dus ouwe: ik ben er. Ik had beloofd dat ik er helemaal heel zou zijn; dat is niet helemaal gelukt. Maar ik ben er. Het besef zal dan ook wel komen.”